نقض حقوق بشر”; در رژیم توتالیتر،”: جنایت علیه بشریت رژیم ننگین دیکتاتور ولی فقیه علی خامنها ی در بیدادگاهای رژیم" اقدامات نفرت‌انگیز و بزدلانه رژیم ایران انتقال نرگس محمدی به زندان قرچک"نهادهای بین‌المللی و وزارت خارجه فرانسه خواهان آزادی نرگس محمدی شدن
هشت زن زندانی سیاسی در اوین، تا سه هفته ممنوع‌الملاقات شدند
'---
نقض حقوق بشر”; در رژیم توتالیتر،”: جنایت علیه بشریت رژیم ننگین دیکتاتور ولی فقیه علی خامنها ی در بیدادگاهای رژیم" اقدامات نفرت‌انگیز و بزدلانه رژیم ایران انتقال نرگس محمدی به زندان قرچک"نهادهای بین‌المللی و وزارت خارجه فرانسه خواهان آزادی نرگس محمدی شدن
اتحادیه اروپا "
A
سازمان عفو بین‌الملل
نقض حقوق بشر”; در رژیم توتالیتر،”: جنایت علیه بشریت رژیم ننگین دیکتاتور ولی فقیه علی خامنها ی در بیدادگاهای رژیم" اقدامات نفرت‌انگیز و بزدلانه رژیم ایران انتقال نرگس محمدی به زندان قرچک"نهادهای بین‌المللی و وزارت خارجه فرانسه خواهان آزادی نرگس محمدی شدند
Regimegegnerin in Iran
Narges Mohammadi wieder verurteilt – zu Haft und 80 Peitschenhieben
Erst im Oktober wurde die iranische Menschenrechtsaktivistin Narges Mohammadi aus der Haft entlassen. Nun soll sie erneut ins Gefängnis. Zwei der zahlreichen Vorwürfe: »Verleumdung« und »Propaganda«.spiegel.de/
27.05.2021, 19.52 Uhr
Narges Mohammadi: Die Journalistin und Menschenrechtsaktivistin wurde zu 30 Monaten Haft sowie zu 80 Peitschenhieben verurteilt
Foto: Vahid Salemi/ AP
Acht Jahre lang saß die iranische Regimegegnerin Narges Mohammadi im Gefängnis. Im Oktober wurde sie dann frühzeitig entlassen. Nun ist sie erneut ins Visier der Behörden geraten. Angaben ihres Anwalts zufolge wurde die Journalistin und Menschenrechtsaktivistin zu 30 Monaten Haft sowie zu 80 Peitschenhieben verurteilt.
Der Nachrichtenagentur AFP bestätigte der Anwalt Mahmud Behsadi-Rad Berichte iranischer Medien, wonach Mohammadi wegen »Propaganda gegen das politische System« Irans, »Verleumdung« und »Rebellion gegen die Gefängnisverwaltung« verurteilt worden sei.
Der Zeitung »Etemad« zufolge beziehen sich die Anschuldigungen gegen Mohammadi unter anderem auf eine Erklärung, die sie gegen die Todesstrafe abgegeben haben soll. Zudem soll sie unbegründete Anschuldigungen wegen »Folter und Misshandlung« erhoben und während ihrer Haft im Evin-Gefängnis in Teheran einen Sitzstreik organisiert haben.
Reporter ohne Grenzen (RSF) zufolge war Mohammadi während ihrer Inhaftierung »gewaltsam« aus dem Evin-Gefängnis in die nordwestiranische Haftanstalt Zandschan gebracht worden. Ihrem Anwalt zufolge hatte Mohammadi gegen ihre Verlegung Beschwerde eingelegt, die jedoch abgewiesen worden sei.
Mohammadi hatte Foltervorwürfe gegen das Gefängnis erhoben
Zudem habe Mohammadi Beschwerde gegen ihre Behandlung im Evin-Gefängnis eingelegt – laut »Etemad« gab sie an, in der Einrichtung »geschlagen und misshandelt« worden zu sein. »Statt ihre Beschwerde zu prüfen, hat die Justiz ein weiteres Verfahren gegen meine Klientin eröffnet«, kritisierte Behsadi-Rad. Dem Anwalt zufolge will Mohammadi angesichts der »Umstände« nicht in Berufung gegen ihre jüngste Verurteilung gehen. Genauere Angaben machte er nicht.
Die EU bezeichnete die erneute Verurteilung Mohammadis als besorgniserregend. Der Fall der Menschenrechtsaktivistin müsse unter »Beachtung des humanitären Völkerrechts« sowie unter Berücksichtigung des sich verschlechternden Gesundheitszustands Mohammadis überprüft werden, erklärte ein Sprecher.
Die 49-jährige Mohammadi ist in Iran für ihren Einsatz gegen die Todesstrafe bekannt. Die ehemalige Sprecherin des iranischen Zentrums der Menschenrechtsverteidiger war im Mai 2015 festgenommen und wegen der »Gründung einer illegalen Organisation« zu 16 Jahren Haft verurteilt worden. Nach einer Reduzierung ihrer Haftstrafe kam sie im vergangenen Jahr frei.
asc/AFP
Regimegegnerin in Iran
Menschenrechtsaktivistin Mohammadi aus Haft entlassen
Ihr Gesundheitszustand war schon lange schlecht, dann steckte sich die Aktivistin Nargess Mohammadi während ihrer Haft in Iran mit dem Coronavirus an. Nun durfte sie nach acht Jahren das Gefängnis vorzeitig verlassen.
08.10.2020, 11.34 Uhr
Nargess Mohammadi kam in der Nacht zu Donnerstag aus der Haft in Iran (Archivbild aus 2005)
Foto: epa Abedin Taherkenareh / dpa
Die iranische Menschenrechtlerin Nargess Mohammadi ist freigelassen worden. Ein Sprecher der Justizbehörde in Sandschan im Nordwesten Irans bestätigte dies. Mohammadi, 48, war aus politischen Gründen und "Propaganda gegen das iranische Regime" zu zehn Jahren Gefängnis verurteilt worden.
Wie die Nachrichtenagentur Tasnim mitteilte, kam sie nun jedoch bereits nach achteinhalb Jahren frei. Mohammadi gehört zu den renommierten Menschenrechtlern in Iran und ist eine Gegnerin der Todesstrafe. Ihre Haft saß sie zwischenzeitlich im Evin-Gefängnis in Teheran ab; die Bedingungen in der Haftanstalt gelten als besonders brutal. Mohammadi hatte sich im August mit dem Coronavirus infiziert; bereits zuvor war ihr Gesundheitszustand immer wieder schlecht gewesen.
"Ich wünsche allen Gefangenen Freiheit"
2019 etwa litt sie an einem Blutgerinnsel in ihren Lungen und an einer neurologischen Erkrankung, die zu Krampfanfällen und Lähmungserscheinungen führt. Die Internationale Gesellschaft für Menschenrechte ebenso wie Amnesty International hatten wegen der instabilen Gesundheit Mohammadis auf eine vorzeitige Entlassung gedrängt und darauf hingewiesen, dass die Aktivistin besonders anfällig für eine Ansteckung mit dem Coronavirus sei.
Mohammadi ist Vizepräsidentin des Zentrums für Menschenrechte, das von der Friedensnobelpreisträgerin Shirin Ebadi gegründet wurde. Seit 1998 wurde sie immer wieder inhaftiert und unter anderem wegen "Gründung einer verbotenen Gruppierung", "Versammlung und Verschwörung gegen die nationale Sicherheit" und "Verbreitung von Propaganda gegen das System" mehrfach zu langen Freiheitsstrafen verurteilt.
Mohammadi ist Mutter von Zwillingen. Die Kinder leben bei Mohammadis Ehemann Taghi Rahmani, der 2012 nach Absitzen einer Freiheitsstrafe ins Exil nach Frankreich floh. Rahmani twitterte, seine Frau sei um Mitternacht aus dem Sandschan-Gefängnis entlassen worden. Er wünsche allen Gefangenen Freiheit.
---
نقض حقوق بشر”; در رژیم توتالیتر،”: جنایت علیه بشریت رژیم ننگین دیکتاتور ولی فقیه علی خامنها ی در بیدادگاهای رژیم" اقدامات نفرت‌انگیز و بزدلانه رژیم ایران انتقال نرگس محمدی به زندان قرچک"نهادهای بین‌المللی و وزارت خارجه فرانسه خواهان آزادی نرگس محمدی شدند
اتحادیه اروپا حکم ۸ سال زندان برای نرگس محمدی را محکوم کرد
اتحادیه اروپا محکومیت اخیر فعال سرشناس حقوق بشر نرگس محمدی به ۸ سال زندان و ۷۰ ضربه شلاق را محکوم کرد. امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه نیز در تماس تلفنی با ابراهیم رئیسی خواستار آزادی فوری فریبا عادلخواه شد.
اتحادیه اروپا "
اتحادیه اروپا محکومیت جدید نرگس محمدی را محکوم کرد
یک سخنگوی اتحادیه اروپا روز یکشنبه ۳۰ ژانویه (۱۰ بهمن) مقامات جمهوری اسلامی ایران را فراخواند به تعهدات بین‌المللی و حقوق بشری خود پایبند باشد و به فوریت نرگس محمدی را از زندان آزاد کند، به ویژه که وضعیت سلامتی خانم محمدی رو به وخامت گذارده است.
سخنگوی اتحادیه اروپا افزود که اجرایی شدن حکم دادگاه ناقض اصول بین‌المللی حقوق بشر و موازین حاکمیت قانون است.
همسر نرگس محمدی، تقی رحمانی که هم‌اکنون ساکن فرانسه است در ۲۳ ژانویه در توییتر از دادگاهی ۵ دقیقه‌ای و محکومیت ۸ سال حبس، ۷۰ ضربه شلاق و دو سال ممنوعیت ارتباط علیه نرگس محمدی خبر داد.
Tweet
Neue Tweets ansehen
Unterhaltung
Delphine Borione
@delphborioneJe dénonce avec ma collègue 🇩🇪 Luise Amtsberg @DEonHumanRights
la condamnation injuste de #NargesMohammadi en Iran. Le combat pour #droitsdesfemmes et contre #peinedemort ne sauraient constituer une infraction pénale.
Nous appelons à sa libération immédiate.
France en Iran Flagge von FrankreichFlagge der Europäischen Union
سفیرFlagge von Frankreich برای حقوق بشر: «من به همراه همکار آلمانی‌ام از محکومیت ناعادلانه‌ی نرگس محمدی انتقاد می‌کنم. فعالیت او در راستای حقوق بشر و بخصوص کارزارش برای حقوق زنان و لغو مجازات، اعدام نمی‌تواند مصداق جرائم کیفری باشد. ما مشترکاً خواستار آزادی فوری وی هستیم.»
Rückhand Zeigefinger nach rechtshttps://bit.ly/3o5x7Ez
نرگس محمدی از مسئولان ارشد کانون مدافعان حقوق بشر ایران است. شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل که هم‌اکنون در خارج از کشور به سر میبرد، مدت‌ها ریاست این کانون حقوق بشر را در ایران برعهده داشت.
خانم عبادی گفته است که نرگس محمدی بارها به دلیل دفاع از موازین حقوق بشر در ایران متحمل حبس و بدرفتاری مسئولان زندان شده است. خام محمدی در اکتبر ۲۰۲۰ از زندان آزاد شد، اما در نوامبر ۲۰۲۱ در کرج به اتهام شرکت در مراسم یادبود یکی از کشته‌شدگان موج اعتراضات سراسری سال ۹۸در ایران بار دیگر بازداشت شد.
تقی رحمانی : شنیده شده نرگس محمدی در یک دادگاه 5 دقیقه ای به 8 سال زندان محکوم شده است
تقی رحمانی همسر نرگس محمدی در توئیتر نوشت:
شنیده شده در دادگاهی 5 دقیقه ای، نرگس محمدی به 8 سال زندان و بیش از 70 ضربه شلاق دو سال ممنوعیت از ارتباط مخابراتی (مبهم بودن این محرومیت ) محکوم شده است.
از انجائیکه وی با خانواده تماس نداشته است جزئیات این دادگاه و حکم جدید بر ما روشن نیست.
"نرگس محمدی در دادگاهی پنج دقیقه‌ای به هشت سال زندان محکوم شده است"
تقی رحمانی همسر نرگس محمدی خبر داده که این فعال حقوق بشر در دادگاهی پنج دقیقه‌ای به هشت سال زندان محکوم شده است. نرگس محمدی از ۲۵ آبان در زندان به سر میبرد.
نرگس محمدی، نایب رییس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در دادگاهی که تنها پنج دقیقه طول کشیده، به هشت سال زندان، بیش از ۷۰ ضربه شلاق و دو سال ممنوعیت از ارتباط مخابراتی محکوم شده است.
تقی رحمانی، همسر او ضمن اعلام این خبر در توییترش نوشته که اطلاعی از جزییات این حکم و دلیل صدور غیابی آن در دست نیست.
آقای رحمانی به دویچه‌وله گفت که روز ۲۵ دی نرگس را به دادگاه برده‌اند و حتی خانواده نمی‌دانند که توانسته از خودش دفاع کند یا نه.
روز گذشته (شنبه دوم بهمن / ۲۲ ژانویه) تقی رحمانی در توییترش خبر داده بود که به همسرش اجازه تماس تلفنی نداده‌اند.
تقی رحمانی پیشتر از حکم ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق برای نرگس محمدی خبر داده و گفته بود، این حکم زمانی ابلاغ شده که همسرش در حبس انفرادی بوده و برای او پرونده جدیدی باز شده است.
نرگس محمدی روز ۲۵ آبان در مراسم یادبود ابراهیم کتابدار، از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸، بازداشت شد.
او پس از دوماه حبس انفرادی در اوین چهارشنبه ۲۹ دیماه به زندان قرچک ورامین منتقل شد. نرگس محمدی در ۱۱ سال اخیر بارها به زندان افتاده، آزار دیده و شکنجه شده است.
---
مکرون خواستار آزادی فوری فریبا عادلخواه شد
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه در تماس تلفنی با ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری ایران ضمن گفتوگو در باره مذاکرات هسته‌ای برجام، خواستار آزادی زندانیانی شده است که تابعیت فرانسه را دارند.
بر اساس بیانیه ریاست‌جمهوری فرانسه، مکرون از رئیسی خواسته است که فریبا عادلخواه، محقق ایرانی – فرانسوی زندانی در ایران را آزاد کند. این بیانیه بازداشت فریبا عادلخواه را با انگیزه‌های سیاسی ارزیابی کرده است.
فریبا عادلخواه، پژوهشگر مطالعات علوم سیاسی پاریس، در خرداد ماه ۱۳۹۸ در جریان سفر به ایران از سوی نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران به اتهام "جاسوسی" بازداشت شد.
خانم عادلخواه از مهر ۱۳۹۹ در حصر خانگی به سر میبرد، اما در دیماه ۱۴۰۰ به زندان بازگردانده شد.
وزارت خارجه فرانسه با بازگرداندن عادلخواه به زندان در بیانیه‌ای این تصمیم را محکوم کرد و گفت چنین اقدامی می‌تواند پیامدهای منفی در روابط ایران و فرانسه ایجاد کند و اعتماد میان دو کشور را کاهش دهد.
در بیانیه ریاست جمهوری فرانسه، ایمانوئل مکرون همچنین از وضعیت یک تبعه فرانسوی دیگر بازداشت شده در ایران که دست به اعتصاب غذا زده، ابراز نگرانی کرده است. بنجامین بریر ۳۶ ساله نیز هفته گذشته به اتهام "جاسوسی" علیه ایران به هشت سال زندان محکوم شد.
بریر که اردیبهشت ۱۳۹۹ با یک خودروی ون به ایران سفر کرده بود، پس از به پرواز درآوردن یک پهپاد در دشت‌های نزدیک مرز ایران و ترکمنستان، که تصویربرداری در آن ممنوع است، بازداشت شد. او همچنین در شبکه‌های اجتماعی در باره حجاب اجباری زنان در ایران مطالبی نوشته بود.
به گفته فیلیپه والنت، وکیل مدافع فرانسوی بنجامین بریر: «حکم هشت سال زندان نتیجه یک دادرسی کاملا سیاسی و بی‌اساس بوده است».
در همین زمینه:
----
لیلا حسین زاده فعال سیاسی در توییتر خبر از انتقال نرگس محمدی به زندان قرچک داد:
نرگس محمدی را به سالن 8 زندان قرچک منتقل کردند.هنوز امکان تماس با بیرون را ندارد.
همزمان همسر نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، از انتقال او به زندان قرچک ورامین خبر داد.
تقی رحمانی به پایگاه خبری هرانا گفت نرگس محمدی پس از انتقال از زندان اوین، با خانواده‌اش تماسی نداشته و این موجب نگرانی درباره وضعیتش شده است.
نرگس محمدی و کیوان صمیمی از اوین به قرچک و کرج تبعید شدند
نرگس محمدی پس از دو ماه حبس در سلول انفرادی زندان اوین به قرچک ورامین منتقل شد. کیوان صمیمی نیز از اوین به زندان کرج انتقال داده شد.
نرگس محمدی به زندان قرچک ورامین منتقل شد
خبرگزاری هرانا – نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، به زندان قرچک ورامین منتقل شد. خانم محمدی اواخر آبان‌ماه توسط نیروهای امنیتی در کرج بازداشت و از آن زمان در یکی از سلول های انفرادی، بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین محبوس بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نرگس محمدی به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
تقی رحمانی همسر خانم محمدی در گفتگو با هرانا ضمن تایید این خبر عنوان کرد که همسرش پس از انتقال به زندان قرچک با خانواده خود تماسی نداشته و این موضوع باعث افزایش نگرانی در خصوص وضعیت وی شده است.
خانم محمدی در تاریخ ۲۵ آبان‌ماه، در جریان برگزاری مراسم یادبود دومین سالگرد جانباختن ابراهیم کتابدار، از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ توسط نیروهای امنیتی در کرج بازداشت شد. وی در تاریخ ۱ آذرماه جهت تفهیم اتهام به دادسرای اوین اعزام شده و مجدد به سلول انفرادی بازگردانده شده بود.
همچنین مورخ ۸ دیماه ۱۴۰۰، منزل وی توسط نیروهای امنیتی مورد تفتیش قرار گرفت و برخی از لوازم شخصی او ضبط شد.
پیشتر تقی رحمانی از تداوم بازداشت و بلاتکلیفی نرگس محمدی در یکی از سلول های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین و از طرح اتهامات جدیدی علیه او خبر داده بود.
هرانا اسفندماه ۹۹ در گزارشی از احضار این فعال حقوق بشر به دادسرای اوین خبر داده بود، خانم محمدی با انتشار نامهای سرگشاده در این خصوص گفته بود که “به هیچ عنوان در هیچ مرحله‌ای از این رسیدگی شرکت نکرده و از رای
صادره از سوی محاکم قوه قضائیه در این پرونده تبعیت نکرده و قطعاً سرپیچی خواهم نمود”. نرگس محمدی خردادماه امسال بابت این پرونده توسط شعبه ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران به اتهامات “فعالیت تبلیغی
علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان، تمرد از ریاست و مقامات زندان (برای پایان دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها، افترا و ایراد ضرب و جرح” به ۳۰ ماه حبس
تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شد. وی مهرماه امسال طی ابلاغیه‌ای جهت اجرای حکم به واحد اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد.
خانم محمدی که از تاریخ ۱۵ اردیبهشت ١٣٩۴ در زندان بود، برای سه اتهام به ۱۶ سال زندان محکوم شده بود. بنا بر ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی و با در نظر داشت «مجازات اشد»، نرگس محمدی باید ١٠ سال زندان را تحمل می‌کرد.
وی در تاریخ۳۰ آذرماه ۹۸ همراه با ۷ زندانی سیاسی دیگر در بند زنان زندان اوین طی نامهای از تحصن چند روزه خود در زندان به مناسبت چهلمین روز و در همراهی با خانواده‌های داغدار اعتراضات سراسری آبان خبر داده بودند. در پی
این تحصن مسئولان زندان اوین خانم محمدی و دیگر زندانیان تحصن کننده را به تبعید به زندان دیگر تهدید کرده بودند که در نهایت روز سه شنبه ۳ دی ماه ۹۸ وی را از زندان اوین به زندان زنجان منتقل کردند. وی دیماه سال گذشته نیز طی
نامه ای به شرح وقایع و برخورد رییس زندان اوین و نیروهای امنیتی در جریان انتقال وی پرداخته بود.
نرگس محمدی نهایتا در تاریخ ۱۶ مهرماه ۹۹ با استفاده از قانون کاهش مجازات حبس از زندان زنجان آزاد شد. وی با گذشت بیش از یک سال از زمان آزادی از حق داشتن گذرنامه و خروج از کشور محروم بود. ممنوعیت خانم محمدی از
خروج از کشور جهت ملاقات با همسر و فرزندان خود در شرایطی بود که در محکومیت پیشین وی مجازات تکمیلی ممنوعیت خروج از کشور عنوان نشده بود.
--
مطالب مرتبط در این ضمیمه
نقض حقوق بشر”; در رژیم توتالیتر،”: جنایت علیه بشریت رژیم ننگین دیکتاتور ولی فقیه علی خامنها ی در بیدادگاهای رژیم" اقدامات نفرت‌انگیز و بزدلانه رژیم ایران"کارزار حمایت از نرگس محمدی در شبکه‌های اجتماعی
گروهی از کاربران شبکه‌های اجتماعی در حمایت از نرگس محمدی با هشتگ "سلول انفرادی شکنجه است" صدای این کنشگر حقوق بشر و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر شدند. او بیش از ۴۰ روز است که دوباره در سلول انفرادی به سر میبرد.
TAGHI RAHMANI
نرگس(محمدی) در حد توان صدای دیگران بود بدون منت.
فردا صدای او باشیم.
صدای هم باشیم در برابر این بی داد.
#نرگس_محمدی
شامگاه دوشنبه ششم دی، کاربران شکبه‌های اجتماعی در حمایت از نرگس محمدی، کنشگر حقوق‌بشر و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر با هشتگ "نرگس محمدی" و "سلول انفرادی شکنجه است" کارزاری توییتری به راه انداختند.
نرگس محمدی روز ۲۵ آبان در مراسم یادبود ابراهیم کتابدار، از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸، بار دیگر بازداشت شد. او بیش از ۴۰ روز است که به سلول انفرادی منتقل شده و خانواده‌اش از او خبری ندارند. نرگس محمدی در ۱۱ سال اخیر بارها به زندان افتاده، آزار دیده و شکنجه شده است.
TAGHI RAHMANI
علی(رحمانی):مگر مادر من چه کرده است که در انفرادی است؟من چند صفحه از کتاب شکنجه سفید را خوانده ام.
کسانیکه با مردم این کار ها را می کنند باید مجازات شوند نه مادر من.
ما نگران وضع نرگس هستیم.
#نرگس_محمدی
کارزار برای آزادی نرگس محمدی
بزرگ بانوی ایران (نرگس محمدی) که پیش از این بیش از هفت سال از عمر شریف خود را بخاطر دفاع از حقوق ملت در پشت میله های زندان گذرانیده، و پس از آزادی از زندان "بجرم دیدار با خانواده های داغدار و دفاع از حقوق بشر" ، به دو سال و نیم حبس و 80 ضربه شلاق محکوم شده است، هم اینک نه تنها در سلولهای انفرادی ، از هرگونه تماس با خانواده و فرزندان خویش محروم است، بلکه در یک عمل ضد قانونی، بجرم نامزدی مشترک با یک فعال حقوق بشر عربستان برای دریافت جایزه نوبل صلح؛ به جاسوسی برای عربستان نیز متهم شده است!، تا شاید عوام را علیه "نماد حقوق بشر ایران" بسیج کنند!! غافل از اینکه؛ ملت آگاه ایران و بویژه خانواده های دادخواه، هرگز "نماد شرافت و شهامت" خود را فراموش نخواهند کرد.
ما امضاکنندگان این بیانیه؛
ضمن حمایت کامل از مبارزات شجاعانه و حقوق بشری خانم "نرگس محمدی"، دستگیری و زندانی کردن ایشان در سلولهای انفرادی را (که مصداق بارز شکنجه است) محکوم نموده، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط وی هستیم، و تا تحقق این خواسته، از تمامی ایرانیان آزاده در سراسر جهان دعوت میکنیم؛ به "کارزار آزادی نرگس محمدی" پیوسته و خواستار آزادی فوری او شوند.
این کارزار تا این لحظه به امضای ؛
محمد سیف زاده ، محمد نوری زاد ، شیرین عبادی ، هاشم خواستار ، گیتی پورفاضل ، قاسم شعله سعدی ، فاطمه سپهری ، ابوالفضل قدیانی و پوران ناظمی رسیده ، و انتظار میرود با استقبال گسترده ملت شریف ایران مواجه شود
---
نیروهای امنیتی منزل مسکونی نرگس محمدی، فعال حقوق بشر را بازرسی و تفتیش کردند
شکنجه‌ی سفید، کتابی از نرگس محمدی
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر نرگس محمدی فعال حقوق بشر زندانی در ایران می‌گوید که نیروهای امنیتی خانه مسکونی خانم محمدی را در تهران بازرسی و تفتیش کردهاند و شماری کتاب ازجمله کتاب "شکنجه سفید" را با خود برده‌اند.
آقای رحمانی در توییتی این خبر را منتشر کرده، نوشته که همسرش همچنان در انفردای است و به وکیل دسترسی ندارد و وضعیت او را مصداق "شکنجه سفید" دانسته است.
کتاب شکنجه سفید گفت‌وگوی نرگس محمدی است با دوازده زندانی سیاسی زن است که در خارج از ایران منتشر شده است.
خانم محمدی در دومین سالگرد اعتراضات آبان بازداشت شده و همچنان در سلول انفردای و تحت بازجویی است. خانم محمدی در جریان برگزاری مراسم یادبودی برای ابراهیم کتابدار، از کشته شدگان اعتراضات آبان دو سال پیش، توسط نیروهای امنیتی در کرج بازداشت شد.
در خرداد ماه امسال این فعال حقوق بشر به اتهام " "فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان، تمرد از ریاست و مقامات زندان (برای پایان دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها، افترا و ایراد ضرب و جرح" به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده بود.
پیشتر آقای رحمانی گفته بود که اتهام جدید "جاسوسی برای عربستان" به پرونده این فعال حقوق بشر اضافه شده است.
خانم محمدی چند ماه پیش بعد از تحمل ۸ سال و نیم حبس آزاد شده بود. او که علیه مجازات اعدام فعالیت می کرد از جمله به اتهام "تبلیغ علیه جمهوری اسلامی" زندانی بود.
TAGHI RAHMANI
نرگس(محمدی) در حد توان صدای دیگران بود بدون منت.
فردا صدای او باشیم.
صدای هم باشیم در برابر این بی داد.
#نرگس_محمدی
تقی رحمانی، همسر او به نقل از علی، پسر نرگس پرسیده «مگر مادر من چه کرده است که در انفرادی است؟»
تقی رحمانی که به شدت از وضع سلامت همسرش نگران است، از حکم ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق برای نرگس محمدی خبر داده و گفته است که این حکم زمانی ابلاغ شده که همسرش در حبس انفرادی بوده و برای او پرونده جدیدی باز شده است.
بسیاری، از جمله فعالان و چهره‌های حقوق بشری در کارزار توییتری حمایت از نرگس محمدی شرکت کردند.
نرگس محمدی که اکنون بار دیگر به سلول انفرادی افتاده خود کتابی در همین باره با عنوان "شکنجه سفید" نوشته که شامل گفت‌ؤگو با ۱۲ زندانی سیاسی زن است و به چاپ دوم رسیده است.
کتاب می‌گوید سلول انفرادی یکی از مصاديق بارز شکنجه است؛ جایی است که زخم آن شاید تا پایان عمر بر تن انسان بماند، جایی که از آن اعتراف‌های اجباری و اعدام بیرون می‌آید.
نرگس محمدی هربار که روی آزادی دیده، مبارزه خود را برای حقوق شهروندی، برای مطالبه ماداران داغدار و برای آنها که در بند‌هستند، آغاز کرد. آخرین باری که آزاد شد نیز با حضور در برنامه‌های مختلف درباره سلول انفرادی سخن گفت. سخنانی که مخاطبان آن به سادگی فراموش نخواهند کرد.
دیدگاه کاربران
مستعان ۱۱۰
تمام مقامات جمهوری اسلامی و ساندیسخورهاش خداشون خدای عربستان،پیامبرشون پیامبر عربستان،زبان گفتگو با خداشون زبان رسمی عربستان،کتاب دینی شون کتاب دینی عربستان،از لحظه تولد تا ازدواج و مرگ و تمام آیین زندگیشون از عربستان کپی و تقلید میشه،قبله شون عربستان،روزی چندین بار به سمت عربستان دولا راست میشن،هر کدومشون سال به سال پول این مملکت رو میبرن توی مراسم سنگ پرستی سالیانه رسم اعراب قبل از اسلام عزیز اونجا تقدیم میکنن،به اقتصاد عربستان کمک میکنن،تمام شخصیتهای مهم و قهرمانان زندگیشون همه از اتباع عربستان هستن و۰۰۰ اونوقت به مخالفان خودشون اتهام میزنن که جاسوس و دست نشانده عربستان هستن۰بابا خدمتی که شما احمقها به عربستان میکنید هزار تا جاسوس و خود اعراب هم نمیتونن بکنن۰
لیثی حبیبی - م. تلنگر
از جاسوسی برای عربستان چیزی نمی دانم. ولی آماده ام در حضور جناب تقی رحمانی با گواهانی انکار ناپذیر به اثبات رسانم که حقوق بشرچی ها موجوداتی جنایتکارند. آن ها از خیلی از جانیان حرفه ای بدتر اند. چگونه؟ بدین صورت که چهره ی جنایتکاران حرفه ای را مردم راحت می شناسند؛ ولی این ها هم ادعای دفاع از حقوق بشر را دارند، و هم در جنایاتی بی سابقه شرکت می کنند -«یک بام و دو هوا!» به عنوان نمونه جنایاتی که علیه من، کودم و نزدیکانم صورت گرفته در تاریخ نوین بشری بی سابقه است.ولی حقوق بشرچی ها سکوت مطلق کرده اند. اما در اجرای بعضی پروژه ها بسیار بسیار فعال اند! مثلن در نجات عمده فروشان مواد مخدر به هر دری می زنند! موجودات پلیدی که بخش بزرگی از جوانان برومند میهن ما را به زانو نشانده ، نابود کرده اند.آن هایی که مرا می شناسند، می دانند که من نیز طرفدار بزن و بکش نیستم. سوال هزاران بار تکرار شده اما این است: این چه حقوق بشری ست که جنایتکاران(عمده فروشان مواد مخدر) در آنجا حقوق دارند، ولی من، کودکم، مادرم، پدرم، خواهرزاده ام و دیگر نزدیکان بسیار رنجدیده ی من هیچ حقوقی در نزدشان ندارند؟!لعنت بر این سکوت کثیف
---
ابوالفضل قدیانی : تنها هنر خامنه ای! : تشدید سرکوب و تنگ‌تر کردن حلقه‌ی اختناق / فساد ساختاری و نفوذ فساد تا مغز استخوان نظام چنان ناکارامد و فشل شده که توان حل هیچ یک از بحران‌های موجود کشور را ندارد
ابوالفضل قدیانی
نظام استبداد دینی به ریاست علی خامنهای خودکامه‌ی امروز ایران هر چه بیشتر در میان مردم رسواتر و زوال مشروعیتش اشکارتر میشود به همان نسبت به هراس و وحشتش افزوده میشود؛ مخصوصا وحشت از جنبش سراسری ملت ایران او را به شدت مضطرب می‌کند. به هر طرف که می‌نگرد راه گریزی نمی‌یابد ناگزیر به تنها هنر خود پناه میبرد که آن هم چیزی جز تشدید سرکوب و تنگ‌تر کردن حلقه‌ی اختناق نیست. چون به علت فساد ساختاری و نفوذ فساد تا مغز استخوان نظام چنان ناکارامد و فشل شده که توان حل هیچ یک از بحران‌های موجود کشور را ندارد.
چند روز پیش در یک دادگاه فرمایشی و غیر قانونی پنج دقیقه‌ای حکم ۸ سال و دو ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق برای نرگس محمدی صادر شده است. این حکم علاوه بر حکم دوسال ونیم زندان و ۸۰ ضربه شلاق است که چند ماه قبل برایش صادر شده بود. خستگی ناپذیری و سرسختی و مقاومتش در برابر استبداد حس انتقامجویی دستگاه سرکوب را برانگیخته است؛ احکامی که برایش صادر کردهاند آشکارا این انتقامجویی را بیان می‌کند .تبعید وی به زندان قرچک که یکی از بدترین زندانهای ایران است آن هم به بند ۸ آن زندان که باز بدترین بند زندان قرچک محسوب میشود.
محمدی چند روز بعد طی نامه ای از زندان قرچک توضیح داده که چگونه تنها در میان ماموران وزارت اطلاعات بدون مطالعه پرونده و حضور وکیل ظرف مدت پنج دقیقه محاکمه شده است. پس از ابلاغ رأی هم نوشته که آن را به رسمیت نمی‌شناسد .
کیوان صمیمی را با ۷۳ سال سن با برخوردی خشونت‌بار و اهانت آمیز از زندان اوین به زندان مرکزی کرج تبعید میکنند؛ چرا که کیوان از حقوق مردم دفاع و از جنبش‌های اعتراضی آنان حمایت می‌کند لذا در صدد انتقامجویی از وی بر آمده‌اند. پس از چند روز اعلام شد که به زندان اوین باز گردانده شده و مجدداً طبق گفتهٔ وکیلش به قرنطینه زندان رجایی‌شهر منتقل شده است. چند روز پیش مصطفی نیلی، وکیلش اعلام کرد که کیوان صمیمی به زندان سمنان تبعید شده است. تبعید کیوان صمیمی به زندان سمنان فقط رنج و آزاری نیست که به صمیمی وارد میکنند بلکه رنج و آزاری است که به خانواده او هم وارد میکنند.
عالیه مطلب‌زاده، عکاس و فعال حقوق زنان به خاطر برگزاری مراسم یادبود برای بکتاش آبتین به زندان قرچک تبعید میشود. عده‌ای از زندانیان در اعتراض به قتل بکتاش آبتین در زندان دست به اعتصاب غذا زده‌اند که مکرر از طرف نیروهای امنیتی مورد تهدید و برخورد قرار گرفته‌اند. این تهدیدها و ایجاد انواع مضایق و مشکلات نسبت به زندانیان سیاسی دائما وجود دارد. دستگاه سرکوب در این خیال است که با این تهاجمات و تهدیدها می‌تواند این عزیزان و دیگر عزیزان در بند را به انفعال وا دارد که البته خیال خامی است؛ چون به عیان دیده است که هر چه سرکوب را گسترده‌تر کرده مبارزه و مقاومت گسترده‌تر شده است و نتیجه برایش معکوس شده است.
در هر حال هر حادثه‌ای که برای زندانیانِ در حبس مستبد امروز ایران رخ دهد تمامی دست اندرکاران سرکوب اعم از مسئولان زندان، نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی مسئولند و باید پاسخگو باشند اما مسئول و مقصر اصلی علی خامنهای جبار ایران است که باید پاسخگو باشد.
---
نکته بین
اشخاصی مانندآقای قدیانی بااولین جرقه آگاهی در ذهن شان از ماهیت حکومت جمهوری اسلامی، شجا عانه (بیراهه) راترک ودرمسیرعدالتخواهی ومبارزه باجورو ظلم قرارگرفتندکه کماکان باهمان صلابت دراین مسیرگا م برمی دارند.
درودبراین مردان ونیزمردم زحمتکش ایران زمین!!ماآموخته ایم که سکوت دربرابرظالم، ستمکاری برمظلوم است یعنی ستمکاری برایران ومردم زحمتکش ایران زمین!!
صرفنظرازچندوچون نظام پادشاهی گذشته!!ملت ایران خواهان (آزادی)بود.حق هرملتی است که هرآنچه راکه زیبنده خودمی داندوتا هرقدرکه زیبنده اوست بخواهد.وهیچ فردویاگروهی حق ویااجازه ندارد که مانع رسیدن عموم ملت به خواستش شود.شاه بیت آنچه قدیانی وقدیانی هامی گوینداینست .منتهای مراتب،ملت ایران نمی دانست که آزادی با(درهم شکستن فرهنگ استبدادپرورونظام استبدادپرور)بدست می آید.حالا هم ملت ایران بایدبداندکه رسیدن به آزادی،خوشبختی واقعی عموم مردم فقط با زدودن نظام وفرهنگ استبدادخیزممکن ومسیراست ولاغیر.هراقدامی غیرازاین (آب درهاون کوبیدن)است
----
مطالب مرتبط در این ضمیمه
نقض حقوق بشر”; در رژیم توتالیتر،”: جنایت علیه بشریت رژیم ننگین دیکتاتور ولی فقیه علی خامنها ی در بیدادگاهای رژیم" اقدامات نفرت‌انگیز و بزدلانه رژیم ایران" حق انتخاب وکیل در زندان از نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، «سلب شده است»بی‌خبری و ابراز نگرانی خانواده نرگس محمدی
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی
همسر نرگس محمدی درباره آخرین وضعیت این فعال حقوق بشر پس از یک ماه بازداشت به نقل از بازپرس دادسرای اوین خبر داد که حق انتخاب وکیل در زندان از او سلب شده است.
تقی رحمانی در توییتی که روز چهارشنبه، ۲۴ آذر، منتشر کرد ضمن اعلام بی‌خبری از وضعیت خانم محمدی همچنین گفت که او برای پروندهای که برایش تشکیل شده همچنان در «انفرادی» به‌سر میبرد.
خانم محمدی ۲۵ آبان در مراسم یابود ابراهیم کتابدار، از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ که بر سر مزار او برگزار شده بود، بازداشت شد.
آرش صادقی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، ۲۶ آبان در توییتی نوشت که خانم محمدی در انفرادی بند دو-الف یا همان بند امنیتی اطلاعات سپاه پاسداران در زندان اوین در بازداشت به سر میبرد و در حال حاضر، با حکم ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق مواجه است.
این فعال مدنی و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، اوایل مهرماه امسال جهت اجرای حکم محکومیت جدید خود به دادسرای اوین احضار شده بود. او روز چهارم مهر اعلام کرد که از این حکم «سرپیچی» خواهد کرد.
خانم محمدی با انتشار یادداشتی در صفحه اینستاگرام خود تاکید کرده بود، «چنانچه با اعمال زور او را به زندان بازگردانند به اعتراض از داخل زندان ادامه خواهد داد».
او پیش از این، در روز ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ جهت گذراندن دوران محکومیت قبلی خود به زندان انتقال یافته و ۱۶ مهرماه ۹۹ با استفاده از قانون کاهش مجازات حبس از زندان زنجان آزاد شده بود.
ضیا نبوی، دیگر فعال مدنی نیز ۲۰ روز پس از بازداشت خانم محمدی گفته بود که در طول این مدت «پرونده‌های جدیدی علیه او گشوده شده است».
خانم محمدی مدت‌ها است که از حق داشتن گذرنامه، خروج از کشور و دیدار با دو فرزندش که ساکن فرانسه هستند، محروم است
----
TAGHI RAHMANI
نرگس(محمدی) حق انتخاب وکیل ندارد.
نرگس در انفرادی است از وضع او بی خبر هستیم.
یک ماه از است که دستگیر شده است.
بازپرس شعبه دو دادسرای اوین می گوید که نرگس حق انتخاب وکیل ندارد.
به گفته وی برای پرونده های که برایش تشکیل شده است در انفرادی است.
TAGHI RAHMANI
خبری از نرگس (محمدی )نداریم.
در شکنجه گاه سفید با او چه می کنند؟
پاسخی به خانواده هم نمی دهند.
#نرگس_محمدی twitter.com/RahmaniTaghi/s……
بی‌خبری و ابراز نگرانی خانواده نرگس محمدی پس از حدود ۴۰ روز بازداشت او
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر نرگس محمدی، پس از حدود چهل روز که از بازداشت خانم محمدی میگذرد، در توییتی از وضعیت او ابراز نگرانی کرد.
آقای رحمانی نوشت: "نرگس در انفرادی است، بی خبری ما از او نگران کننده است. انتقام حکومت و سیستم قضایی امنیتی از نرگس ادامه دارد. انفرادی شکنجه سفید است."
آقای رحمانی پیشتر هم درباره وضعیت نرگس محمدی هشدار داده بود و گفته بود که خانواده از وضعیت او بی خبر هستند ومسئولان زندان اجازه تماس یا گرفتن وکیل به او نمی‌دهند.
آقای رحمانی همچنین به اسنادی که در روزهای گذشته توسط گروهی که خود را "عدالت علی" می‌نامند و به رسانه ها فرستاده شده، اشاره کرده است.
این گروه با انتشار اسناد محرمانه و مکاتبات داخلی زندان درباره نرگس محمدی می‌گوید: "محتوای این اسناد نیز برای جامعه بین المللی و سازمان های حقوق بشری به منزله زنگ خطر است که در صورتی که موفق به آزادی نرگس محمدی بزودی نشوند، نرگس از این حبس جان سالم به در نخواهد برد".
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر در ایران آبان ماه امسال در دومین سالگرد اعتراضات، مجددا توسط نیروهای امنیتی ایران بازداشت شده است.
خانم محمدی در حال گذراندن محکومیت قبلی خود با دو پرونده جدید یکی مربوط به تحصن در بند زنان زندان اوین در اعتراض به کشتار معترضان آبان ۹۸ ودیگری مربوط به اعتراض و شکایت او از بدرفتاری حین انتقال از زندان اوین به زندان زنجان رو به رو شد.
او بابت این دو پرونده به ۸۰ ضربه شلاق تعزیزی و ۳۰ ماه حبس تعزیزی و دو فقره پرداخت جریمه مالی محکوم شده است.
پیشتر خانم محمدی گفته بود که این پرونده از اساس "بی‌شرمانه و ظالمانه" است و او از این احکام "سرپیچی خواهد کرد."
نرگس محمدی از سال ۸۰ چهار بار برای فعالیت‌های خود در دفاع از حقوق بشر، به زندان افتاده که آخرین بار، ۸ سال و نیم طول کشیده است..
---
مطالب مرتبط در این ضمیمه
حقوق بشر در رژیم توتالیتر" جنایت باند تبهکار به سرکردگی علی خامنهای" در بیدادگاهای رژیم" هشدار اتحادیه اروپا "عفو بین‌الملل "نگرانی درباره حکم حبس و شلاق نرگس محمدی"نرگس محمدی به ۳۰ ماه زندان و شلاق محکوم شد"بیانیه اعتراضی کانون مدافعان حقوق بشر:
عفو بین‌الملل: نرگس محمدی در خطر اجرای حکم ۸۰ ضربه شلاق قرار دارد
نرگس محمدی روز سه‌شنبه با یورش نیروهای امنیتی به مزار ابراهیم کتابدار، از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، بازداشت شد.
مدیر بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل روز پنجشنبه ۲۷ آبان از مقامات جمهوری اسلامی ایران خواست که نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، را بلافاصله و بدون هیچ قید و شرطی آزاد کنند.
هبه مرایف در اطلاعیه‌ای از نرگس محمدی به عنوان زندانی عقیدتی نام برده و تاکید کرده است که او صرفا به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود در راستای دفاع از حقوق بشر زندانی شده و اکنون در خطر اجرای حکم ۸۰ ضربه شلاق قرار دارد.
خانم محمدی روز سه‌شنبه با یورش نیروهای امنیتی به مزار ابراهیم کتابدار، از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، بازداشت شد. خانواده این فعال حقوق بشر یک روز پس از این رخداد اعلام کردند که او در تماسی تلفنی خبر داده که در زندان اوین به‌سرمی‌برد و حکم ۳۰ ماه زندان و (۸۰ ضربه) شلاق به او ابلاغ شده است.
نرگس محمدی از ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ جهت گذراندن دوران محکومیت خود به زندان انتقال یافت و ۱۶ مهرماه ۹۹ با استفاده از قانون کاهش مجازات حبس از زندان زنجان آزاد شد.
خانم محمدی اما در پرونده جدیدی که طی ماه‌های اخیر علیه او گشوده شد، به‌دلیل اتهام‌هایی چون «تبلیغ علیه نظام»، «تحصن در دفتر زندان»، «تمرد از ریاست و مقامات زندان» و «تخریب شیشه‌ها» و «افترا» در مورد اتهام شکنجه‌گری و ضرب و جرح به «۸۰ ضربه شلاق، ۳۰ ماه حبس تعزیری و دو فقره پرداخت مالی» محکوم شده است.
هبه مرایف در اطلاعیه سازمان عفو بین‌الملل خواستار لغو کامل این احکام زندان و شلاق شد و گفت که دستگیری یک مدافع حقوق بشر به خاطر بیان حقیقت و برقراری عدالت آن هم در دومین سالگرد اعتراضات آبان ۱۳۹۸ که در جریان آن صدها مرد و زن و کودک کشته شدند، اقدامی بیرحمانه است.
وی افزود: «مقامات ایران برای مدت طولانی نرگس محمدی را به خاطر فعالیت‌های او در دفاع از حقوق بشر در معرض بازداشتهای خودسرانه، تعقیب قضایی ناعادلانه، شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها قرار داده‌اند».
عفو بین‌الملل در نهایت از جامعه بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا خواسته است که درباره پرونده نرگس محمدی سکوت نکنند و به سرکوب لجام گسیخته مدافعان حقوق بشر در ایران توجه ویژه داشته باشند.
نرگس محمدی به ۳۰ ماه زندان و شلاق محکوم شد
تقی رحمانی، فعال مدنی خبر داده که همسرش نرگس محمدی مجددا به زندان افتاده است. او به ۳۰ ماه زندان و شلاق محکوم شده است. سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر برای شرکت در مراسم یادبود جانباختگان آبان ۹۸ به کرج رفته بود.
تقی رحمانی، فعال مدنی پس از یک روز بی‌خبری کامل از همسرش نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان روز چهارشنبه ۲۶ آبان خبر داد که او از زندان تماس گرفته است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر نرگس محمدی روز سه شنبه ۲۵ آبان بازداشت شده است.
تقی رحمانی در توییتر خود نوشته است که به همسرش حکم ۳۰ ماه زندان ابلاغ کردهاند و می‌خواهند او را شلاق بزنند.
نرگس محمدی برای شرکت در مراسم یادبود جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ به کرج رفته بود و بر سر مزار ابراهیم کتابدار بازداشت شد. این مراسم که با حضور شماری از فعالین مدنی و خانواده جانباختگان برگزار شد، با مداخله نیروهای امنیتی به خشونت کشیده شد.
نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر خردادماه امسال به اتهاماتی نظیر “فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان، تمرد از ریاست و مقامات زندان (برای پایان دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها، افترا و ایراد ضرب و جرح” به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده بود.
این مدافع حقوق بشر بارها به زندان افتاده، مورد آزار و اذیت قرار گرفته و دست به اعتصاب غذا زده است. او سال‌هاست که زیر فشار و سرکوب ماموران امنیتی در ایران قرار دارد و با احکام سنگین روبروست.
خانم محمدی هم از داخل و هم در خارج از زندان بارها نسبت به آنچه جمهوری اسلامی بر سر زندانیان سیاسی می‌آورد افشاگری کرده است.
---
اعتراض گزارشگران بدون مرز به "بازداشت خودسرانه" نرگس محمدی
RSF_persan
سازمان گزارشگران بدون مرز در بیانیه‌ای نرگس محمدی را "صدای قربانیان رژیم" خوانده و خواستار آزادی فوری او شده است. محمدی به تازگی در حمله خشونت‌آمیز ماموران امنیتی به مراسم یادبود قربانیان سرکوب‌های آبان ۹۸ بازداشت شد.
سازمان گزارشگران بدون مرز جمعه ۲۸ آبان در بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در ایران و فعال مدنی شد.
محمدی که مهرماه سال پیش پس از پنج سال حبس از زندان آزاد شده روز سه‌شنبه ۲۵ آبان در یورش ماموران امنیتی به مراسم یادبود قربانیان سرکوب‌های خشونت‌آمیز اعتراض‌های آبان ۹۸ بر سر مزار ابراهیم کتابدار در کرج بازداشت شد.
گزارشگران بدون مرز نرگس محمدی را "صدای قربانیان رژیم" توصیف کرده و می‌گویند او در ۱۳ ماه گذشته بارها با آزار دستگاه قضائی روبرو بوده و دستکم هشت بار و اغلب به دلیل حمایت از حقوق روزنامه‌نگاران و زندانیان سیاسی به طور موقت بازداشت شده است.
شلاق و سلول انفرادی از مصادیق شکنجه
تقی رحمانی روز چهارشنبه در یک پیام توئیتری نوشت که همسرش نرگس محمدی در تماسی از زندان از ابلاغ حکم ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق برای خود خبر داده است.
محمدی در تماس کوتاه خود گفته او را به بند ۲-الف زندان اوین که تحت نظر ماموران اطلاعات سپاه پاسداران قرار دارد منتقل کردهاند و در سلول انفرادی به سر میبرد. رحمانی روز پنجشنبه در توئیت دیگری شلاق و سلول انفرادی را از مصادیق شکنجه خواند.
---
نهادهای بین‌المللی و وزارت خارجه فرانسه خواهان آزادی نرگس محمدی شدند
سازمان عفو بین‌الملل، انجمن قلم نروژ، وزارت خارجه فرانسه، کانون مدافعان حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران طی بیانیه‌های جداگانه‌ای دستگیری دوباره نرگس محمدی و حکم شلاق برای این فعال مدنی را محکوم کردند.
با دستگیری مجدد نرگس محمدی، فعال مدنی و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، اعتراضات بین‌المللی به این بازداشت و نیز صدور حکم ۸۰ ضربه شلاق برای او بالا گرفته است.
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای از مقامات ایران خواسته تا "بلافاصله و بدون قید و شرط نرگس محمدی را آزاد کنند، حکم ناعادلانه او را لغو کنند و تضمین دهند که او از هرگونه شکنجه یا سایر بدرفتاری‌ها از جمله شلاق در امان خواهد بود".
در بیانیه عفو بین‌الملل آمده است: «دستگیری یک فعال حقوق بشر به دلیل دعوت به حقیقت و عدالت در دومین سالگرد اعتراضات آبان ۹۸ که در آن صدها مرد و زن و کودک توسط نیروهای امنیتی ایران کشته شدند، یک اقدام بیرحمانه و نشانه دیگری از بحران مصونیت سیستماتیک در ایران برای اعمال جنایت‌آمیز از نظر قوانین بین المللی است.»
این نهاد حقوق بشری از جامعه بین‌الملل از جمله سازمان ملل و اتحادیه اروپا خواسته تا درباره پرونده نرگس محمدی با مقامات ایران صحبت کرده و "سرکوب لجام‌گسیخته مدافعان حقوق بشر" در ایران را در مرکز توجه‌شان قرار دهند.
نامه انجمن قلم نروژبه وزیر خارجه
انجمن قلم نروژ در نامهای خطاب به وزیر خارجه این کشور در ایران نسبت به دستگیری مجدد نرگس محمدی و حکم شلاق برای او ابراز نگرانی کرده و خواستار آزادی این فعال مدنی شده است. رونوشتی از این نامه به سفیر نروژ در ایران ارسال شده است.
در این نامه که در کانال تلگرامی کانون مدافعان حقوق بشر منتشر شده، نسبت به وضعیت نرگس محمدی، عضو افتخاری انجمن قلم نروژ ابراز نگرانی جدی شده و آمده است: «ما از مقامات نروژی می خواهیم از مقامات ایرانی بخواهند فورا و بدون قید و شرط همه اتهامات علیه محمدی را لغو و وی را آزاد کنند.»
انجمن قلم نروژ در این نامه "استفاده مجدانه مقامات ایرانی از تنبیه بدنی، از جمله شلاق و قطع عضو" را به شدت محکوم کرده و آن را "نشان دهنده یک سیستم قضایی وحشیانه" دانسته است.
این انجمن ادبی از مقامات نروژی خواسته تا از مسئولان جمهوری اسلامی بخواهند نرگس محمدی را فوری و بدون قید و شرط آزاد کرده و تمامی اتهامات علیه او را لغو کنند.
---
بیانیه وزارت امور خارجه فرانسه
France en Iran
@FranceenIran
بیانیه سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه : فرانسه بازداشت نرگس محمدی، فعال ایرانی حقوق بشر، که در تاریخ شانزدهم نوامبر ۲۰۲۱ رخ داده است را محکوم کرده و درخواست آزادی وی را دارد.
Tweet zitieren
France Diplomatie🇫🇷
Organisation du gouvernement - France
· 18. Nov.
#Iran | La France condamne l'arrestation de Nargues Mohammadi, militante iranienne des droits de l'Homme, le 16 novembre 2021. Elle appelle à sa libération.
Lire la déclaration ➡️ https://fdip.fr/YAPVm6hX
سفارت فرانسه در ایران در صفحه توییترش بیانیه سخنگوی وزارت خارجه این کشور را منتشر کرده است. سخنگوی وزارت خارجه فرانسه بازداشت نرگس محمدی را محکوم کرده و خواهان آزادی او شده است.
تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی به همراه فرزندان دوقلویشان در فرانسه زندگی میکنند.
اعتراض جامعه دفاع از حقوق بشر
برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران بازداشت نرگس محمدی را محکوم کرده و آن را "به قصد مجازات از به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری‌اش" دانسته است.
این نهاد همچنین "با توجه به سابقه‌ی مقام‌های دولت ایران در محروم کردن خانم محمدی و کلیه مدافعان حقوق بشر در ایران از مراقبت پزشکی، نگرانی خود را از خطر وخامت حال او" ابراز کرده و نوشته از "خطر تهاجم به خانم محمدی در زندان اوین نگران" است.
جامعه دفاع از حقوق بشر از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته تا "امنیت و سلامتی جسمی و روانی خانم محمدی را در هر شرایطی تضمین کنند، کلیه اتهام‌های او را لغو و فوری و بی‌قید و شرط او و کلیه مدافعان حقوق بشر در ایران را آزاد کنند".
اعتراض کانون مدافعان حقوق بشر
کانون مدافعان حقوق‌بشر که نرگس محمدی نایب رییس و سخنگوی آن است با انتشار بیانیه‌ای به "بازداشت همراه با ضرب و شتم" نرگس محمدی در مراسم دومین سالگرد ابراهیم کتابدار، از جانباختگان آبان ۹۸ اعتراض کرد. به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
در این بیانیه با اشاره به نگهداری نرگس محمدی در سلول انفرادی زندان اوین، به ابلاغ حکم ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق برای این فعال مدنی نیز اعتراض شده است.
شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل و رییس کانون مدافعان حقوق بشر در این بیانیه "ضمن محکوم کردن هرگونه رفتار غیر قانونی، سوءاستفاده از قدرت توسط مسئولین و استفاده از قوانین به عنوان ابزار سرکوب" را محکوم کرده است.
این کانون تصریح کرده که حکم صادرشده علیه نرگس محمدی "با هیچیک از مقررات قانونی مطابقت ندارد و پرونده در شرایطی بررسی و منجر به صدور حکم شده است که به شکایت نرگس محمدی علیه رییس اسبق زندان با وجود نظریه پزشکی قانونی زنجان مبنی بر آثار ضرب و شتم بر بدن او توجهی نشده است".
خانم محمدی در آبان ۹۸ همراه با چند زندانی زن دیگر، در همبستگی با اعتراضات آبان و آسیب‌دیدگان سیل و زلزله در دفتر زندان اوین تحصن کرده بود. رئیس زندان اوین، دی ماه ۹۸ او را با زور و ضرب و شتم به زندان زنجان فرستاد.
او سپس در زندان زنجان به دلیل ضرب و شتم از رییس زندان اوین شکایت کرد اما به جای رسیدگی به شکایت او، به دلیل شکایت وزارت اطلاعات و رییس زندان اوین از او برایش حکم زندان و شلاق صادر شد.
کانون مدافعان حقوق بشر خواهان توقف اجرای این حکم ناعادلانه علیه نرگس محمدی و آزادی فوری اوست.
نرگس محمدی که مهرماه سال پیش پس از پنج سال حبس از زندان آزاد شد، روز سه‌شنبه ۲۵ آبان در یورش ماموران امنیتی به مراسم یادبود قربانیان سرکوب‌های خشونت‌آمیز اعتراض‌های آبان ۹۸ بر سر مزار ابراهیم کتابدار در کرج بازداشت شد.
تقی رحمانی روز چهارشنبه در یک پیام توئیتری نوشت که همسرش نرگس محمدی در تماسی از زندان از ابلاغ حکم ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق برای خود خبر داده است.
---
مادر ابراهیم کتابدار: ماموران سر مزار می‌گویند گریه نکنید، فقط فاتحه بخوانید و بروید
مادر ابراهیم کتابدار یکی از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ در گفتوگو با مسیح علی‌نژاد گفت، «امروز هم سر مزار رفتم و دیدم چقدر زیاد مامور آنجا ریخته است. مشخص نیست از جان ما چه می‌خواهند. پسرها و بچه‌های ما را کشتند. این مملکت نیست و قانون هم نیست.»
سکینه احمدی در این گفت‌وگوی اینستاگرامی که روز پنجشنبه ۲۷ آبان انجام شد گفت: «مامورها سر مزار جمع شده‌اند و تا می‌رویم می‌گویند یک فاتحه بخوانید و بروید. گریه نکنید. فرزندان ما را که گرفته‌اند هیچ، سر آرامگاه‌شان اجازه نمی‌دهید یک حرف بزنیم، یک فریاد بزنیم و غصه دلمان را خالی کنیم.»
او اضافه کرد: «مردم هم همین‌طور ما را نگاه میکنند و هیچ‌چیزی نمی‌گویند.»
مادر ابراهیم کتابدار در ادامه گفت: «همیشه می‌گویم ماه آبان ماه خون است. پسر بیگناه من را کشتند و بچه‌هایش را بی‌پدر کردند. نوه شش ساله‌ام روبان آبی بر مچ دست دارد و می‌گوید من تا وقتی که انتقام پدرم را نگیرم، باز نمی‌کنم. مردمی که غیرت ندارند به این بچه شش ساله نگاه کنند.»
ابراهیم کتابدار بیست و پنجم آبان ۱۳۹۸ در کرج هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.
---
Gefällt 9.819 Mal
narges_mohamadi_51s Profilbild
«حکم محکومیتم قطعی و لازم الاجرا شد.»
۱- ابلاغیه اجرای محکومیتم در شعبه ۱۱ اجرای کیفری ( شهید مقدس « امنیت ») برایم فرستاده شد.
از ابتدای تشکیل این پرونده بارها اعلام کرده ام که این پرونده را از اساس بی شرمانه و ظالمانه می دانم و از تحمل کیفر که طبق رای صادره و ابلاغ شده؛ ۸۰ ضربه شلاق تعزیزی و ۳۰ ماه حبس تعزیزی و دو فقره پرداخت مالی است،
سرپیچی خواهم کرد. من از ابتدای تشکیل پرونده در هیچ مرجع قضایی و جلسه محاکمه شرکت نکرده ام و حتی یک خط نوشته و وکیلی نیز نداشته ام.
اعلام می کنم اجازه نخواهم داد تا ماموران حکومت استبدادی دینی حتی یک ضربه شلاق برنند و تا جایی که بتوانم مقاومت خواهم کرد و تازیانه از دستشان خواهم گرفت.
همچنین حتی علی رغم احضار، به زندان نخواهم رفت . چنانچه با اعمال زور به زندان باز گردانند، قطعا در داخل زندان اعتراض خواهم کرد.
«پرونده ی نمیدانم چندم علیه من در شعبه دوم بازپرسی اوین گشوده شد.»
۲- همزمان ابلاغیه دیگری مبنی بر ارجاع پرونده شکایت از اینجانب به شعبه دوم بازپرسی اوین دریافت کردم. طی ابلاغیه های رسمی ارسالی و از طریق منابع غیر رسمی مطلع شده ام، طی ۱۰ ماه آزادی از زندان، چندین پرونده
امنیتی در شعبه های امنیتی اوین علیه اینجانب گشوده شده و تحت رسیدگی است که از جمله اقدامات غیر قانونی و سرکوبگرانه نهادهای امنیتی علیه فعالان مدنی است . اعلام می دارم فعالیت من در کانون مدافعان حقوق بشر و
شرکت در تجمعات و راهپیمایی ها طبق نص صریح قانون اساسی و حقوق بنیادین مردم بوده و هیچ کس نمی تواند ما را از آن محروم نماید. طی ۱۰ ماه از آزادی تا کنون پنج بار توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده ام که با اعمال زور و
ضرب و شتم همراه بوده و بازداشت ها خودسرانه و غیر قانونی به شمار می آید.لذا کلیه اتهامات بی اساس و‌کذب را رد نموده و تا زمانی که آزاد هستم به فعالیت خود ادامه خواهم داد. نهادهای مدنی و خیابان از آن ما مردم است که از
دست نخواهیم داد.
---
TAGHI RAHMANI
نرگس محمدی در زندان اوین است.در تماس تلفنی گفته است 30 ماه زندان به وی ابلاغ کرده اند،می خواهند وی را شلاق بزنند .
او گفته نمی گذارد که وی را شلاق بزنند و در برابر حکم شلاق مقاومت می کند که تلفن قطع شده است. #نرگس_محمدی
---
تقی رحمانی: نرگس محمدی کجاست؟
تقی رحمانی نرگس محمدی می‌گوید از زمانی که خانم محمدی بازداشت شده خبری از این فعال مدنی ندارد.
آقای رحمانی در توئیتر پرسیده "نرگس محمدی کجاست؟" و گفته بعد از بازداشت خانم محمدی که همراه با ضرب و شتم بوده هیچ خبری از او نداریم.
نرگس محمدی روز گذشته در جریان برگزاری مراسم یادبودی برای ابراهیم کتابدار، از کشته شدگان اعتراضات آبان دو سال پیش، توسط نیروهای امنیتی در کرج بازداشت شد.
---
بیانیه اعتراضی کانون مدافعان حقوق بشر: اجرای حکم ناعادلانه علیه نرگس محمدی را متوقف کنید
کانون مدافعان حقوق‌بشر با انتشار بیانیه‌ای نسبت به بازداشت همراه با ضرب و شتم و اعمال خشونت نرگس، محمدی عضو شورای عالی نظارت و سخنگوی کانون مدافعان حقوق‌بشر، در مراسم دومین سالگرد ابراهیم کتابدار، از جانباختگان آبان ۹۸ اعتراض کرد.
در این بیانیه با اشاره به نگهداری نرگس محمدی در سلول انفرادی زندان اوین، به ابلاغ حکم ناعادلانه ۳۰ ماه زندان و تلاش برای اجرای ۸۰ ضربه شلاق علیرغم مقاومت و عدم پذیرش محمدی اعتراض شده است. کانون مدافعان حقوق‌بشر به ریاست شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل، در این بیانیه ضمن محکوم کردن هر گونه رفتار غیر قانونی و سواستفاده از قدرت توسط مسوولین، استفاده از قوانین به عنوان ابزار سرکوب را محکوم کرده است.
نرگس محمدی، عضو شورای عالی نظارت و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، در تاریخ ۲۵ آبان در حالی که قصد شرکت در مراسم دومین سالگرد ابراهیم کتابدار یکی از جانباختگان آبان ۹۸ را داشت توسط مأموران امنیتی و با ضرب و جرح و اعمال خشونت دستگیر و روانه زندان اوین می گردد.
نرگس در حال حاضر در سلول انفرادی در زندان اوین نگهداری میشود و در این وضعیت حکم ۳۰ ماه حبس و ۸۰ ضربه شلاق ناعادلانه صادره از شعبه ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس را که بدون حضور او صادر شده است به وی ابلاغ کردهاند. نرگس محمدی در تماس کوتاه تلفنی با همسر و برادر خود گفته است که قصد دارند حکم ۸۰ ضربه شلاق را که معلوم نیست بر چه مبنایی صادر شده است، در مورد او اجرا کنند و او گفته است که در برابر اجرای این حکم ناعادلانه مقاومت خواهد کرد.
کانون مدافعان حقوق بشر بر این باور است که این حکم با هیچیک از مقررات قانونی مطابقت ندارد و پرونده در شرایطی بررسی و منجر به صدور حکم شده است که به شکایت نرگس محمدی علیه رییس اسبق زندان با وجود نظریه پزشکی قانونی زنجان مبنی بر آثار ضرب و شتم بر بدن او توجهی نشده است.
کانون مدافعان حقوق‌بشر ضمن محکوم کردن هر گونه رفتار غیر قانونی و سواستفاده از قدرت توسط مسئولین و مقامات قضایی و غیرقضایی، استفاده از قوانین به عنوان ابزار سرکوب را محکوم می‌کند. کانون مدافعان حقوق بشر خواهان توقف اجرای این حکم ناعادلانه علیه نرگس محمدی و آزادی فوری اوست.
شیرین عبادی
رییس کانون مدافعان حقوق‌بشر
----
مطالب مرتبط در این ضمیمه
نقص حقوق بشر در رژیم توتالیتر" جنایت باند تبهکار به سرکردگی علی خامنهای" در بیدادگاهای رژیم": شکنجه سفید؛نرگس محمدی جلد دوم از سوی نشر باران در سوئد" سیمایی دیگر از شکنجه در جمهوری اسلامی"یادمانده‌های کسانی که در این راستا زندان و شکنجه تحمل کردهاند،
شکنجه سفید عنوان کتابی است از نرگس محمدی که جلد دوم آن از سوی نشر باران در سوئد منتشر شده است. نرگس محمدی در این اثر در گفتوگو با پانزده زندانی سابق به انواع شکنجه‌هایی می‌پردازد که بر آنان در سلول‌ها اعمال شده است.
نرگس محمدی" تصویر از آرشیو
نرگس محمدی
Narges Mohammadi | iranische Menschenrechtsaktivistin
شکنجه ابزاری است که کارگزاران یک نظام بر فرد زندانی اعمال می‌دارند تا به شکلی بر وی تأثیر بگذارند. خشونت زبان شکنجه است و مهم‌ترین ابزار آن که بر جسم و روان زندانی برای دستیابی به اهدافی مشخص اعمال میشود. شکنجه از دیرباز تاریخ به کار گرفته می‌شد. نوع مدرن آن اما سازمان‌یافته و هدفمند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در شکنجه جسمانی هدف دست یافتن به اطلاعات است. شتاب در دستیابی اطلاعات نشان از ارزش آن دارد. برای نمونه در زندانهای رژیم شاه و یا زندانهای دهه شصت و هفتاد جمهوری اسلامی، از آنجا که شخص بازداشت‌شده می‌بایست بسیار سریع «تخلیه اطلاعاتی» می‌شد، مورد شکنجه‌های وحشت‌آوری قرار می‌گرفت تا هرچه زودتر دستیابی به اطلاعات میسر گردد. شلاق، دستبند قپانی و آوایزان کردن زندانی ساده‌ترین و رایج‌ترین شکل بودند. گروه‌های سیاسی از عضو خویش می‌خواستند تا حداقل ۲۴ ساعت شکنجه را تاب آورند تا در این فاصله امکان جابه‌جایی اعضای بازداشت‌نشده فراهم آید. و این امر بر بازجویان آشکار بود، پس شکنجه می‌کردند تا دانسته‌ها نسوزد.
شکنجه سفید نوعی از شکنجه است که به شکل موقت و یا مُدام بر روان زندانی اعمال میشود تا روند کار آن را مختل سازد. شکنجه سفید بر جسم اعمال نمیشود و اثری از خود در ظاهر برجا نمی‌گذارد؛ بی‌خوابی، صداهای ناهنجار و آزارنده، نور دایم؛ کم و یا زیاد، تاریکی، بازداشتن از رفتن به توالت، دمای کم و یا زیاد هوا، اتاق نمناک و یا کثیف و آلوده، سر پا نگاه‌داشتن، اعدام مصنوعی، لخت کردن، محرومیت از خوراک، آشامیدنی، امکانات درمانی و بهداشتی، تحرک، به کار گرفتن چشم‌بند، توهین، ایجاد وحشت، ایجاد اختلال در حواس، اختلال در سیستم درک، تنها نگاه داشتن و قطع رابطه او با دیگران و دهها مورد دیگر از جمله ابزاری هستند که برای تخریب هویت شخص زندانی به کار گرفته می‌شوند. کوشش به عمل می‌آید تا زندانی از نظم خویش خارج و از خود تهی گردد. بازجویی‌های بی‌برنامه بر این روند تأثیر مضاعف دارند.
در شکنجه روانی که به شکنجه سفید مشهور است، کوشش به عمل می‌آید تا شخص از هویت خویش تهی گردد. در این نوع از شکنجه فرد و نه گروه مورد توجه است.
شکنجه روانی بهترین شکل برای درهم شکستن زندانی است و در این راستا ایزوله کردن او در سلولهای انفرادی می‌تواند هم‌چون کتک زدن، گرسنه نگاه داشتن و بی‌خواب کردن تأثیر داشته باشد. وقتی تمامی روابط زندانی با جهان بیرون قطع گردد، او وارد مرحله‌ای از زندگی میشود که یک سوی آن هراس و اضطراب‌های مُدام (استرس) است و سوی دیگر آن احساس گناه. زندانی در چنین موقعیتی بیش از پیش در خود فرومی‌رود.
رابطه فرد با دنیای خارج که قطع شود، او دچار یک خلاء بزرگ میشود. بر زندانی نظمی را تحمیل میکنند خارج از هر منطقی و او مجبور به رعایت آن است. و همین‌جاست که روند عادی زندگی به‌هم می‌ریزد و دستگاه روانی او آسیب می‌بیند. اگر شکنجه جسمانی در ابتدای بازداشت و بیشتر با هدف کسب اطلاعات صورت می‌گیرد، در شکنجه روانی سرعت فوریت ندارد. برای درازمدت سازماندهی میشود.
زندان انفرادی را به عنوان شاخص‌ترین نمونه از شکنجه سفید، گاه ابزاری دیگر از شکنجه روانی تشدید می‌کند. قطع رابطه با بیرون از زندان نیز بر آن تأثیر می‌گذارد و این‌جاست که زندانی به آشفتگی دچار می‌گردد. با روانی پریش احساس ناامنی و ناتوانی می‌کند. با هراسی فزاینده آینده‌ای نامعلوم را منتظر است. افکار گذشته به ذهن هجوم می‌آورند و او احساس می‌کند به دامچاله‌ای بی‌انتها گرفتار آمده است.
شکنجه سفید به این علت سفید نامیده میشود که اثری بر جسم به‌جا نمی‌گذارد. حس‌های انسان را دچار محرومیت می‌کند و در این راستا در سیستم ادراک او اختلال ایجاد می‌کند. شکنجه سفید اثری بس ژرف بر روان آدمی به‌جا می‌گذارد که گاه سالیان دراز و یا شاید تا پایان عمر موجب آزار فرد می‌گردد.
در شکنجه سفید بازجویان می‌کوشند روان زندانی را درهم ریزند. در بازجویی‌های بی‌پایان و نامنظم مکانیسم‌های دفاعی زندانی را درهم می‌شکنند و با تأثیر بر روان و رخنه در هویت‌اش شخصیت او را دچار اختلال میکنند. زندانی در چنین موقعیتی از هرگونه رمز و راز زندگی تهی میشود، درون خویش افشا می‌کند و چه بسا تمامی هستی خود آشکار می‌سازد و در شرایطی حتا آنچه را که بازجو به عنوان حقیقت بر وی تلقین می‌کند، می‌پذیرد و یا شاید در موقعیتی قرار می‌گیرد که ترجیح می‌دهد که بپذیرد. زندانی که بی‌راز شود، از «من» خویش نیز تهی میشود.
می‌گویند که سازمان سیا (CIA) نخستین‌بار آن را در دهه پنجاه میلادی به کار گرفت ولی واقعیت این است که در نظام هیتلری پزشکان نازی سالها در آزمایشگاه‌های خویش بر روی تن و روان بازداشت‌شدگان و اسیران انواع آزمایش‌ها را تجربه می‌کردند. کلینیک والدهوف (Heiligen Haus) مشهورترین مکان این‌گونه از پژوهش‌ها بود و جالب اینکه بخشی از اسیران در این مجموعه از نیروهای نظامی آمریکایی و انگلیسی بودند که در بازداشت‌به سر می‌بردند.
Buchcover | Die weiße Folterung
با پایان گرفتن جنگ جهانی و شکست نازیسم هیتلری دولت آمریکا تمامی این اسناد را بی‌آن‌که دیگر نیروهای متفقین بدانند، به آمریکا منتقل کرد. دولت‌های روس و انگلیس تمامی جست‌وجویشان در دستیابی به این اسناد بی‌نتیجه ماند. باید سالها می‌گذشت تا آشکار گردد که سازمان سیا تمامی این تجارب را به کار گرفته، در عرصه‌هایی کامل نموده و سپس در اختیار دیگر سازمان‌های جاسوسی کشورهای دوست قرار داده است. جالب اینکه سازمان سیا بخشی از همین تحقیقات را در عرصه روان‌گردانی و شستشوی مغزی در مورد جاسوسان روسی به کار گرفت.
۲
جلد دوم کتاب «شکنجه سفید» که با کوشش نرگس محمدی تدوین شده، در ادامه جلد نخست، سراسر همین لحظات است، لحظاتی در انطباق با شکلی از شکنجه که در جهان ممنوع اعلام شده، اما هنوز در بسیاری از کشورها آشکار و پنهان اعمال میشود. اگر «گوانتامو» موردی از آن در غرب باشد، صدها مورد آن در ایران موجود است. کتاب شکنجه سفید گفتوگو با پانزده فعال سیاسی و اجتماعی است که سالها چنین شکنجه‌هایی را در زندانهای ایران تحمل کردهاند. در میان این افراد میتوان روزنامه‌نگار، وکیل، فعال حقوق بشر، فعال سیاسی، بهایی، مخالف رژیم، فعال زنان، فعال جنبش دانشجویی و مادران دادخواه یافت. ساسان آقایی، شهناز اکملی، مسعود باستانی، رسول بداغی، کیوان رحیمیان، سعید رضایی، عبدالفتاح سلطانی، محمدعلی عمویی، غنچه قوامی، مجید لباف، سعید مدنی، عبدالله مومنی، ضیاء نبوی، اکرم نقابی و مصطفی نیلی، کسانی هستند که با آنها صحبت شده است.
دو جلد شکنجه سفید نشان از آن دارد که در زندانهای رژیم، خلاف دهه شصت و هفتاد، شلاق کمتر به کار گرفته میشود. شاید لزوم آن دیگر احساس نمیشود. پس از قتل‌عام زندانیان سیاسی و تثبیت موقعیت رژیم، وقت آن رسید که در زندانها آموزه‌ها و تجربه‌های سازمان سیا به کار گرفته شوند و با شکنجه‌های روانی سراغ قربانیان رفت.
در زندانهای جمهوری اسلامی میتوان به دلیل کارهای نکرده و ندانسته بازداشت، محاکمه و محکوم شد. حقیقت خویش کنار نهاد و حقیقت بازجو را در سناریویی که برایش تهیه شده، پذیرفت. در واقع در اتاق بازجویی سناریوهای نوشته‌شده تکمیل و ساخته می‌شوند.
طرف‌های مصاحبه در این کتاب از چگونگی رفتار مأموران زندان با خویش می‌گویند و اینکه چگونه با انواع شکنجه سفید تا پای مرگ پیش رفته‌اند و چه بسا ترجیح داده‌اند بمیرند و در هویتی جدید به آن کسی بدل نشوند که آنان می‌خواهند.
آنان از چگونگی بازداشت خویش می‌گویند و اینکه ساعت‌ها خانه را تفتیش کردهاند، تمامی وسایل شخصی را بار ماشین کرده، یک گونی بر سر قربانی کشیده، او را به بازداشتگاه منتقل نموده‌اند. توهین از همان ساعت نخست آغاز میشود، پس از آن در زندان قربانی را به لخت شدن مجبور میکنند، موهای سر را می‌تراشند، لباس زندان بر وی می‌پوشانند، در سلولی انفرادی، در کثافت موجود، در نوری زیاد و یا بی‌نوری، باید بر زمین بخوابد، رابطه‌اش را با جهان خارج قطع میکنند. زمان تاریخی را از او می‌گیرند تا زمان زندان را بر وی تحمیل کنند. با چشم‌بند و بازجویی‌های گاه و بیگاه در واقع به وی تفهیم میکنند که فرودست است و در ضعف باید آن‌چیزی را بپذیرد که بر وی دیکته میکنند. و بدین‌وسیله پروژه هویت‌زدایی آغاز میشود.
با اینکه «سلول انفرادی مخالف اصل ۳۶ و ۳۹ قانون اساسی و حتی مخالف با ماده ۵۷۹ قانون مجازات اسلامی است»، در زندانها رواج دارد، (عبدالفتاح سلطانی) و همچنان اعمال میشود. «انفرادی یعنی زنده به‌گوری که نمی‌میری.» انفرادی «یک تجربه مرگ است.» (ساسان آقایی) در انفرادی زندانی را نه به نام، بلکه «به شماره سلولش صدا میکنند. نام من ۸۲ بود.» (سعید رضایی) در انفرادی «چند نکته وجود دارد که یکی از آنها حس تعلیق است. یعنی تو رها می‌شوی. به این معنا که بی‌تکلیف هستی و هیچ‌وقت به تو نمی‌گویند که قرار است چقدر اینجا باشی...شما اول باید هویت‌زدایی بشوی که بازجو بتواند یک هویت جدید را برای تو خلق کند یا یک هویتی را به تو تزریق کند... آنها تو را ضعیف میکنند. وقتی ضعیف می‌شوی می‌شکنی و می‌توانند به تو شکل بدهند. این پروژه ضعیف کردن خودش همان چیزی است که به نظر من بخش اصلی سلول انفرادی است. این ناتوان شدن و حس بی‌پناهی، حس تنهایی و حس ضعیف شدن...» (ضیاء نبوی، فعال دانشجویی که بیش از هشت سال در زندان بود».
سعید مدنی، پژهشگر مسائل اجتماعی و فعال مدنی که بیش از چهار سال در زندان به سر برده، می‌گوید؛ «سلولهای انفرادی تفاوت‌های مهمی باهم داشتند. زندان توحید انگار شبیه زیرزمین بود. منفذی به هیچ جا نداشت. نور کم و ثابتی داشت. دو موکت و دو یا سه پتوی سیاه، یک پارچ و لیوان پلاستیکی نیز در سلول وجود داشت. مساحت آن حدود یک‌ونیم یا دو‌ونیم متر بود. دیوارهای سلول هم سیمانی بود.»...«در توحید نور خیلی کم بود، در عشرت‌آباد خیلی زیاد. آن‌هم از طریق لامپ‌هایی که شبانه‌روز روشن بود.»
هم‌او می‌گوید؛ «در زندان توحید دائماً صدای فریاد و ضرب‌وشتم و صدایی شبیه موتورخانه وجود داشت. صدای ضرب‌وشتم در روز بیشتر بود...»
شکنجه توهین به کرامت انسان است. «زندان انسان را حقیر می‌کند.» (مسعود باستانی، روزنامه‌نگار) و این حقارت پایان‌ناپذیر است. پس از آزادی، هنوز «خواب [سلول] را می‌بینم. همانطور که گفتم یک لحظاتی در من جاری میشود و ناگها به همان زمان و مکان برمی‌گردم. شبیه کابوس که بر فرد تسلط پیدا می‌کند.» (باستانی) شهناز اکملی که پسر هیجده سال‌اش، مصطفی در جنبش خیابانی کشته شده بود و به این علت بازداشت شده که فیلمی مستند ساخته از مادرانی که چون او فرزندی از آنان را رژیم کشته است، می‌گوید؛«اگر تو را بزنند، جای زخم می‌ماند و می‌گویی شکنجه است، ولی در انفرادی روح تو آسیب می‌بیند و روح را کسی نمی‌بیند. تو تا مدت‌ها و شاید سالها با آن روح آسیب‌دیده که ترمیم نمیشود، باقی می‌مانی.»
اکرم نقابی، یکی دیگر از مادران دادخواه که فرزندش سعید در پی وقایع کوی دانشگاه در خانه بازداشت و در زندان به زیر شکنجه کشته شد، به اتهام «تبلیغ علیه نظام، همکاری با منافقین، شورش در خیابان و توهین به رهبری» بازداشت میشود. او در همین رابطه می‌گوید؛ «من 43 روز بازجویی شدم... می‌گفتند شما باید بیایی و بگویی سپاه بچه مرا نبرده و بچه من فرار کرده رفته خارج از کشور و من گول خوردم و فلانی مرا گول زد و به این راه کشاند.»
سعید مدنی، در رابطه با توهم‌های انفرادی می‌گوید؛ «دوستی اهل سنت و کرد داشتم که بازداشت شده بود و حدود یک‌سال انفرادی محض داشت و تحت شکنجه و فشار بود. از او پرسیدم در انفرادی سخت‌ترین وضعیت چه بود؟ می‌گفت اینکه با اجنه کنار بیایم. آنها می‌آمدند و اذیتم می‌کردند. کتکم می‌زدند و تا می‌رفتم بخوابم به سراغم می‌آمدند.»
عبدالله مومنی، فعال جنبش مدنی که بیش از هفت سال در زندان بوده، می‌گوید؛«تصور آنچه به عنوان خاطره از دوران انفرادی نقل میشود برای هر انسانی غیرقابل تحمل است. انفرادی مصیبتی‌ست بی‌پایان. حکومت با قرار دادن انسان در موقعیت فشار و شکنجه و خشونت و نگهداری در سلول انفرادی، به دنبال اعتراف‌گیری وی علیه خودش و اقرار به ناکرده‌هایی است که برای پیشبرد موقعیت تاریک و تباهشان ضروری و مفید است.»
در شکنجه سفید امر پروژه‌سازی هدف است. رسول بداغی نماینده معلمان که هفت سال در زندان به سر برده، می‌گوید؛ «اینها چیزهایی است که خودشان می‌گفتند. از هر حربه‌ای که لازم باشد، برای اینکه پروژه‌شان تکمیل بشود استفاده میکنند. از سوگند به خدا و قرآن و شرافت خانواده و شرافت امامانشان و از هرچیز دیگری مایه می‌گذارند که طرف را به کاری وادار کنند. از ساختن اسناد دروغ و گرفتن دست‌خط جعلی، از هیچ کاری ابا ندارند. هیچ چیزی برای آنها به جز اعتراف حتی دروغین مهم نیست.»
در دستیابی به اسناد دروغین است که زندانی را در موقعیت‌هایی ویژه قرار می‌دهند تا فشار را بر او افزون کنند. «در این راستاست که نمی‌فهمیدم روز کی و شب کی است. گاهی که من را از هواخوری می‌بردند، می‌فهمیدم که روز است. به سختی چشمانم باز می‌شد.» (بداغی)
نرگس محمدی خود می‌گوید؛ «در مورد بچه‌های سُنّی که ۱۳ اسفند سال ۹۳ اعدام کردند، نامه‌های کتبی آنها وجود دارد و من خواندم. نوشته بودند که ما بیش از دو سال سلول را تحمل کردیم و به نقطه‌ای رسیدیم که گفتیم هر چیزی جلوی ما بگذارید امضا میکنیم. حتی نمی‌خواهیم بدانیم که شما چه چیزی به می‌چسبانید. دیگر تحمل سلول نداریم.»
عبدالله مومنی که مجبور به شرکت در یک مصاحبه تلویزیونی شد، می‌گوید؛ «روند اعمال خشونت و تحقیری که در دوران تجربه زندان متحمل شده بودم، اثر منفی روی ذهن و روانم گذاشته بود. می‌گفتم چقدر این سیستم امنیتی می‌تواند در منتهی‌الیه پستی و بی‌شرفی باشد که یک‌ماه تمام، از ده مرداد تا ده شهریور تو را به سه بازجوی خشن هر شب مواجه کنند و با فحاشی و توهین و تهدید مرا به نقطه‌ای برسانند که در مورد یک انحراف اخلاقی ناکرده علیه خودم بگویم تا شاید از شر اعمال خشونت آنها خلاصی پیدا کنم. از افرادی که در اجرای خواسته‌های تحقیرآمیزشان مبنی بر اعتراف من به انحرافات اخلاقی، تعمد داشتند و اینکه بایستی اعتراف به قربانی تجاوز بودن هم داشته باشم.»...«هدفشان له کردن شخصیت و ایجاد حس تحقیر در زندانی بود. از همین رو می‌گفتند اول باید به بیان انحرافات اخلاقی و تجاوزهای جنسی به دیگران و نیز مورد تجاوز قرار گرفتن خود اعتراف کنی.»
عبدالله مومنی البته پس از رهایی از زندان در نامه سرگشاده‌ای به رهبر، تمامی آنچه را که بر وی در زندان گذشته بود، منتشر کرد.
غنچه قوامی، فعال حقوق زنان را جلوی ورزشگاه آزادی در اعتراض به ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه بازداشت میکنند. چون دوتابعیتی بود، اتهام او را جاسوسی اعلام می‌دارند. در دادگاه از این اتهام تبرئه، ولی به اتهام اقدام علیه امنیت کشور به یک سال زندان محکوم میشود. می‌گوید؛ با اتهام جاسوسی بازداشت شده بودم. یعنی نه برای فعالیت‌هایم که برای نکرده‌هایم. تبدیل به یک پروژه جاسوسی شده بودم که انتهایش مشخص بود.»
در همین راستاست که گاه بی هیچ دلیل، تنها به صرف اینکه زمان شاه زندانی بوده، فرد را به زندان می‌کشانند. مجید لباف بار نخست که هفده ساله بود، در زمان شاه بازداشت و سه سال در زندان به سر برد. در سال ۶۰ دگربار بازداشت شد و بدون هیچ جرمی تا سال ۶۳ در زندان بلاتکلیف ماند. از او می‌خواستند علیه مجاهدین مصاحبه کند که تن نمی‌داد. می‌گوید؛ من سه سال به خاطر کینه‌ای که آقای لاجوردی نسبت به زندانیان سیاسی مخصوصاً زمان شاه داشت در زندان ماندم.»
اگر در دو دهه نخست پس از انقلاب شکنجه‌گران بی هیچ آموزشی و در کمال بدویت قربانی را شکنجه می‌کردند، در دهه هشتاد شکنجه‌گران آموزش‌دیده هستند و آگاه به اینکه چگونه به هدف خویش دست یابند. سعید مدنی در این رابطه می‌گوید که پس از شکنجه‌های فراوان از او می‌پرسند که چه می‌خواهد. او نیز کتابی می‌خواهد که در عرصه روانشناسی نوشته شده است. «گفتند چه کتابی می‌خواهی؟ گفتم دو جلد هیلگارد برایم بیاورید. روانشناسی هیلگارد در حقیقت مرجعی است که در آن در مورد حواس و تأثیرات آن نیز صحبت می‌کند. بعد از چند روز آمدند و گفتند: تو خیلی آدم زرنگی هستی. می‌خواستی روانشناسی هیلگارد بیاوری که در مورد کنترل حواس بخوانی. من پرسیدم شما خواندید. گفتند دو بار آن را خوانده‌اند.»
۳
نرگس محمدی با دو جلد کتاب «شکنجه سفید» بخشی از تاریخ زندان را در ایران جمهوری اسلامی مکتوب کرده است و این خود می‌تواند بار تاریخی آن را ارزشمند سازد. نه تنها کار او، کسانی هم که با وی به مصاحبه نشسته‌اند، کاری بزرگ را به انجام رسانده‌اند که می‌تواند در پژوهش‌های تاریخ اجتماعی ایران به‌کار آید. جای چنین کتابی خالی احساس می‌شد. با خواندن آن درمی‌یابی که هنوز در این عرصه محتاج کار و پژوهش هستیم. به حتم مکتوب نمودن یادمانده‌های کسانی که در این راستا زندان و شکنجه تحمل کردهاند، کمکی بزرگ خواهد بود در شکل گرفتن حافظه تاریخی ما در این عرصه.
نرگس محمدی هدف از انتشار این اثر را «نه صرفاً بیان خاطرات زندانیان، ترسیم و بازنمایی صحنه‌های مبارزه‌ی زنان و مردان آزادیخواه و عدالتجوی ایران و معرفی مبارزان ارزنده و بلاکش این سرزمین، بلکه افشای شکنجه‌ای هولناک، ضدبشری و جنایتکارانه است که دهه‌های متمادی توسط حکومت‌های استبدادی علیه انسان‌های آزادیخواه به‌کار گرفته میشود. مصمم بودم که علیه این شکنجه‌ی غیرانسانی که به‌طور سیستماتیک و هدفمند، علیه مبارزان و با هدف سرکوب و ارعاب و اضمحلال مبارزات توسط حکومت ایران به کار گرفته میشود، فعالیت کنم.»
بخشی از این مصاحبه‌ها (جلد نخست) در داخل زندان صورت گرفته و مخفیانه به خارج از زندان انتقال یافته است. بخشی دیگر اما در بیرون زندان صورت گرفته و در این هیچ شکی نیست که انتشار آن در این کتاب به عنوان یک اتهام بر پرونده مصاحبه شوندگان و مصاحبه‌کننده خواهد افزود.
نرگس محمدی که خود سه بار تجربه زندان انفرادی دارد، در پیشگفتار این اثر شکنجه سفید را تنها به سلول انفرادی محدود کرده است. می‌گوید؛ شکنجه سفید حاصل نامی است که روی شکنجه‌ی حاصل از حبس انسان در سلول انفرادی گذاشته شده است؛ شکنجه‌ای متفاوت از شکنجه فیزیکی که ذهن انسان با آن آشنا است؛ شکنجه‌ای که آثار آن از زمان شروع تا سالهای پس از رهایی از سلول روی فرد باقی می‌ماند. روی ذهن، رفتار و سبک زندگی او تأثیر می‌گذارد...». در واقع اما شکنجه سفید خارج از سلول انفرادی در بندهای عمومی نیز می‌تواند اعمال گردد. نمونه‌های فراوانی از آن را در خاطرات زندانیان میتوان یافت. برای نمونه در جمع حضور داشتن و ممنوع‌الصحبت بودن مگر شکنجه سفید نیست؟ همبند بودن با توابان، محرومیت از هوای آزاد، قدم‌زدن، دستشویی و حمام، کتاب و دفتر، ورزش، ملاقات و دهها نمونه دیگر از جمله شکنجه‌هایی سفید هستند در بندهای عمومی.
گذشته از همه اینها؛ از آن شکنجه‌های سفیدی که بر خانواده زندانیان در بیرون از زندان اعمال شده، هنوز چیزی نوشته نشده است. اگرچه اینجا و آنجا سخنی از آن رفته ولی هنوز مورد تحقیق قرار نگرفته است.
با این‌همه؛ نرگس محمدی با دو جلد کتاب شکنجه سفید، راهی بس ارزشمند برای ادامه کار در این عرصه گشوده است و این خود جای سپاس دارد. شهامت ستایش‌برانگیز او در انتشار این اثر مورد دیگری‌ست که باید گفته شود.
مطالب مرتبط در این ضمیمه
---
نقص حقوق بشر در رژیم توتالیتر" جنایت باند تبهکار به سرکردگی علی خامنهای" در بیدادگاهای رژیم" هشدار اتحادیه اروپا "عفو بین‌الملل "نگرانی درباره حکم حبس و شلاق نرگس محمدی" نرگس محمدی: اجازه نمی‌دهم ماموران حکومت استبدادی دینی مرا شلاق بزنند
نرگس محمدی: حکم محکومیتم قطعی و لازم الاجرا شد
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در یادداشتی در اینستاگرام خود اعلام کرد اجرای محکومیتش در شعبه ۱۱ اجرای کیفری به او ابلاغ شده است. خانم محمدی اعلام کرده این حکم را از اساس بی‌شرمانه و ظالمانه می‌داند و از تحمل آن سرپیچی خواهد کرد.
نرگس محمدی ۲ خرداد ۱۴۰۰، به اتهامات «تبلیغ علیه نظام»، «تحصن در دفتر زندان»، «تمرد از ریاست و مقامات زندان» و «تخریب شیشه‌ها» و «افترا» به ۸۰ ضربه شلاق تعزیری، ۳۰ ماه حبس تعزیری و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شد.
نقص حقوق بشر در رژیم توتالیتر" جنایت باند تبهکار به سرکردگی علی خامنهای" در بیدادگاهای رژیم" هشدار اتحادیه اروپا "عفو بین‌الملل "نگرانی درباره حکم حبس و شلاق نرگس محمدی"۱۶ فعال سیاسی و مدنی علیه سلول انفرادی شکایت رسمی کردند
مجازات‌های جدید علیه نرگس محمدی را محکوم کرد
سازمان عفو بین‌الملل و اتحادیۀ اروپا صدور احکام جدید زندان و شلاق علیه خانم نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران، را محکوم کردند. محمود بهزادی‌راد، وکیل خانم محمدی گفته است که موکل وی به سی ماه زندان و تحمل هشتاد ضربه شلاق محکوم شده، زیرا، در دورۀ حبس، انتقال خود را از زندان اوین به زندان زنجان غیرقانونی دانسته و بابت آن شکایتی را تسلیم مراجع قضایی کشور کرده بود.
وکیل مدافع خانم محمدی می‌گوید : دستگاه قضائی جمهوری اسلامی به جای رسیدگی به شکایت وی، حالا او را از نو به بیش از دو سال زندان و تحمل هشتاد ضربه شلاق محکوم کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل محکومیت دوبارۀ خانم نرگس محمدی را رسوایی دیگر برای جمهوری اسلامی نامیده و از مقامات این کشور خواسته است که در احکام صادره علیه خانم محمدی فوراً تجدیدنظر کنند. در اظهاراتی مشابه اتحادیۀ اروپا نیز احکام جدیداً صادر شده علیه خانم محمدی را نگران‌کننده خوانده و از مقامات تهران خواسته است که در آنها بازنگری کنند.
نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران، در سال ٢٠١٥ دستگیر و در سال ٢٠١٦ به ده سال زندان محکوم شد. او در سال گذشته پس از ابتلاء به بیماری کرونا در زندان با درخواست سازمان ملل موقتاً آزاد شد. اکنون دستگاه قضائی جمهوری اسلامی در واکنش به شکایت او در دورۀ حبس مجدداً وی را به سی ماه زندان و تحمل هشتاد ضربه شلاق محکوم کرده است.
---
نرگس محمدی: حکم محکومیتم قطعی و لازم الاجرا شد
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در یادداشتی در اینستاگرام خود اعلام کرد اجرای محکومیتش در شعبه ۱۱ اجرای کیفری به او ابلاغ شده است. خانم محمدی اعلام کرده این حکم را از اساس بی‌شرمانه و ظالمانه می‌داند و از تحمل آن سرپیچی خواهد کرد.
نرگس محمدی ۲ خرداد ۱۴۰۰، به اتهامات «تبلیغ علیه نظام»، «تحصن در دفتر زندان»، «تمرد از ریاست و مقامات زندان» و «تخریب شیشه‌ها» و «افترا» به ۸۰ ضربه شلاق تعزیری، ۳۰ ماه حبس تعزیری و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شد.
نرگس محمدی: اجازه نمی‌دهم ماموران حکومت استبدادی دینی مرا شلاق بزنند
نرگس محمدی، نایب‌رییس کانون مدافعان حقوق بشر اعلام کرد که اجرای محکومیتش به او ابلاغ شده است. او در مخالفت با این ابلاغیه گفت که مقاومت خواهد کرد و اجازه نخواهد داد تا ماموران او را شلاق برنند.
نرگس محمدی" تصویر از آرشیو
نرگس محمدی
نرگس محمدی، فعال مدنی و نایب‌رییس کانون مدافعان حقوق بشر روز یکشنبه ۴ مهر (۲۶ سپتامبر) در صفحه شخصی خود در اینستاگرام اعلام کرد: «ابلاغیه اجرای محکومیتم در شعبه ۱۱ اجرای کیفری ( شهید مقدس «امنیت») برایم فرستاده شد.»
خانم محمدی نوشت، از ابتدای تشکیل پرونده‌اش بارها اعلام کرده که این پرونده را از اساس "بی‌شرمانه و ظالمانه" می‌داند و از تحمل کیفر که طبق رای صادره ابلاغ‌شده؛ ۸۰ ضربه شلاق تعزیزی و ۳۰ ماه حبس تعزیزی و دو فقره پرداخت مالی است، سرپیچی خواهد کرد.
نرگس محمدی همچنین گفته است که از ابتدای تشکیل پرونده‌اش در هیچ مرجع قضایی و جلسه محاکمه شرکت نکرده و وکیل نداشته است.
او ادامه می‌دهد: «اعلام می‌کنم اجازه نخواهم داد تا ماموران حکومت استبدادی دینی حتی یک ضربه شلاق برنند و تا جایی که بتوانم مقاومت خواهم کرد و تازیانه از دستشان خواهم گرفت.»
نرگس محمدی فعال مدنی، مدافع حقوق زندانیان و تلاشگر کمپین لغو گام به گام اعدام ۱۷ مهر ۱۳۹۹ پس از تحمل پنج سال و نیم حبس مداوم و دو و نیم سالی که پیشتر در زندان بود از زندان آزاد شد.
این وکیل دادگستری اعلام کرده است که علیرغم احضار، به زندان نخواهد رفت و اگر با اعمال زور به زندان بازگردانده شود، در داخل زندان اعتراض خواهد کرد.
نرگس محمدی در ادامه نوشته خود در اینستاگرام اطلاع داده است که همزمان ابلاغیه دیگری مبنی بر ارجاع پرونده شکایت از او به شعبه دوم بازپرسی اوین را دریافت کرده است.
این وکیل دادگستری در ادامه گفته است که فعالیت او در کانون مدافعان حقوق بشر و شرکت در تجمعات و راهپیمایی‌ها طبق اصول قانون اساسی و حقوق بنیادین مردم بوده و هیچ کس نمی‌تواند آنها را از این حقوق محروم کند.
نرگس محمدی در ارتباط با وضعیت خود در ۱۰ ماه گذشته نیز گفته است که طی ۱۰ ماه از آزادی تا کنون پنج بار توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده که با اعمال زور و ضرب و شتم همراه بوده است. به گفته نرگس محمدی، بازداشت‌ها "خودسرانه و غیرقانونی" بوده است.
نایب‌رییس کانون مدافعان حقوق بشر در پایان نوشته خود خاطرنشان کرده است که کلیه "اتهامات بی‌اساس و‌کذب" را رد کرده و تا زمانی که آزاد هست به فعالیت خود ادامه خواهد داد.
---
متن کامل یادداشت خانم محمدی به شرح زیر است:
«حکم محکومیتم قطعی و لازم الاجرا شد.»
۱- ابلاغیه اجرای محکومیتم در شعبه ۱۱ اجرای کیفری (شهید مقدس «امنیت») برایم فرستاده شد.
از ابتدای تشکیل این پرونده بارها اعلام کرده‌ام که این پرونده را از اساس بی‌شرمانه و ظالمانه می‌دانم و از تحمل کیفر که طبق رای صادره و ابلاغ شده؛ ۸۰ ضربه شلاق تعزیزی و ۳۰ ماه حبس تعزیزی و دو فقره پرداخت مالی است، سرپیچی خواهم کرد. من از ابتدای تشکیل پرونده در هیچ مرجع قضایی و جلسه محاکمه شرکت نکرده‌ام و حتی یک خط نوشته و وکیلی نیز نداشته‌ام.
اعلام می‌کنم اجازه نخواهم داد تا ماموران حکومت استبدادی دینی حتی یک ضربه شلاق برنند و تا جایی که بتوانم مقاومت خواهم کرد و تازیانه از دستشان خواهم گرفت.
همچنین حتی علیرغم احضار، به زندان نخواهم رفت. چنانچه با اعمال زور به زندان باز گردانند، قطعا در داخل زندان اعتراض خواهم کرد.
«پرونده‌ی نمیدانم چندم علیه من در شعبه دوم بازپرسی اوین گشوده شد.»
۲- همزمان ابلاغیه دیگری مبنی بر ارجاع پرونده شکایت از اینجانب به شعبه دوم بازپرسی اوین دریافت کردم. طی ابلاغیه‌های رسمی ارسالی و از طریق منابع غیر رسمی مطلع شده‌ام، طی ۱۰ ماه آزادی از زندان، چندین پرونده امنیتی در شعبه‌های امنیتی اوین علیه اینجانب گشوده شده و تحت رسیدگی است که از جمله اقدامات غیر قانونی و سرکوبگرانه نهادهای امنیتی علیه فعالان مدنی است.
اعلام می‌دارم فعالیت من در کانون مدافعان حقوق بشر و شرکت در تجمعات و راهپیمایی‌ها طبق نص صریح قانون اساسی و حقوق بنیادین مردم بوده و هیچ کس نمی‌تواند ما را از آن محروم نماید. طی ۱۰ ماه از آزادی تا کنون پنج بار توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده‌ام که با اعمال زور و ضرب و شتم همراه بوده و بازداشت‌ها خودسرانه و غیر قانونی به شمار می‌آید. لذا کلیه اتهامات بی‌اساس و‌کذب را رد نموده و تا زمانی که آزاد هستم به فعالیت خود ادامه خواهم داد. نهادهای مدنی و خیابان از آن ما مردم است که از دست نخواهیم داد.
---
زندگی خانوادگی نرگس محمدی؛ اختصاصی دویچه وله
مطالب مرتبط در این ضمیمه
نقص حقوق بشر در رژیم توتالیتر" نرگس محمدی: با حضور در شبکه اجتماعی «کلابهاوس» با تحریم ناقضان حقوق بشر و سرکوبگران موافقم"«شکنجه‌ی سفید» توسط نشر باران در سوئد منتشر شده است." در زندانها اتفاقهای بدی می افتد، بازجو دسترسی به قرص روانگردان دارد!
نقص حقوق بشر در رژیم توتالیتر" نرگس محمدی: با حضور در شبکه اجتماعی «کلابهاوس» با تحریم ناقضان حقوق بشر و سرکوبگران موافقم"«شکنجه‌ی سفید» توسط نشر باران در سوئد منتشر شده است.
«نرگس محمدی»، فعال حقوق بشر، روز دوشنبه دهم خرداد با حضور در شبکه اجتماعی «کلابهاوس» به پرسش‌هایی درباره حقوق بشر در مذاکرات میان ایران و کشورهای دیگر، انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ و آزار زندانیان پاسخ داد. خانم محمدی، نایب‌رییس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر اخیرا توسط شعبه ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو، مجتمع قضایی قدس تهران به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده است.
نرگس محمدی روز پنجم خرداد در یک گفت‌وگوی کلاب‌هاوسی دیگر افشا کرد، این حکم به دنبال مقاومت او برابر آزار جنسی خود از سوی رییس زندان اوین و با اتهام «تمرد از دستور» او صادر شده است.
نرگس محمدی در کلاب هاوس: در زندانها اتفاقهای بدی می افتد، بازجو دسترسی به قرص روانگردان دارد!
در پی گزارش‌هایی از ارایه قرص‌های روانگردان به زندانیان، اتاقی با عنوان «به یاد آر؛ درمان و داروهای روان‌گرادان» در کلاب هاوس برگزار شد که زندانیان سیاسی سابق، فعالان مدنی و حقوق روایت‌هایی را بیان کردند.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی سابق، با محکوم کردن این اقدام گفت: «این امری هدفمند است وقتی از سلول انفرادی افراد سالم به بند عمومی می‌آیند با یک مشت قرص اعصاب و روان می‌آیند. »
خانم محمدی تاکید کرد: «این بخشی از شکنجه هولناک و فرایندی است که زندانیان سیاسی را در آن قرار می‌دهند، چرا آنقدر زندانیان سیاسی را به امین آباد می‌فرستند. به جای اینکه به زمینه بروز بیماری این فرد به عنوان دادیار توجه کنید می‌فرستید امین آباد و بعد دوباره سلول، این روند یک شکنجه است. در هر صورت اتفاق بدی در زندانها دارد می‌افتد. بازجو دسترسی به قرص روانگردان دارد.»
***
به گزارش میلاد پورعیسی / ایران وایر . قرار گرفتن موضوع نقض حقوق بشر در کانون توجه دولت‌های غربی در مذاکره با جمهوری اسلامی یکی از مواردی است که نرگس محمدی بارها برای آن تلاش کرده و مصرانه پیگیر آن بوده است. او در پاسخ به خبرنگار ایران وایر درباره چرایی این موضوع، به سه رویکرد رایج در جهان در حمایت از حقوق بشر اشاره کرد: «در دنیای امروز، برای دفاع از حقوق بشر، ما شاهد سه رویکرد هستیم. یکی از آن رویکردها، رویکرد نظارتی است. این همان رویکردی است که بر اساس آن، گزارش‌هایی از نقض حقوق بشر در سازمان‌ها تنظیم و به افکار عمومی جهان ارائه میشود و به نظر من ابزار بسیار موثری برای محدود کردن نقض حقوق بشر از طرف دولت‌های مختلف است.»
این فعال حقوق بشر در تشریح دو رویکرد دیگر سازمان‌های بین‌المللی در دفاع از حقوق بشر گفت: «رویکرد دیگر این مورد، رویکرد حمایتی است. اگر مدافعان حقوق بشر یا جریان‌های دموکراسی‌خواه از طرف دولت‌ها به هر دلیلی، تحت فشار قرار بگیرند؛ جامعه بین‌الملل از این فعالان حمایت میکنند و به نظر من این راهکار می‌تواند، عامل بسیار موثر دیگری در جلوگیری از تداوم نقض حقوق بشر از سوی دولت‌ها باشد. اما رویکرد سوم که به نظر من در این مورد کارکرد اساسی دارد، رویکرد تضمینی است. کشورهای مختلف باید دارای سازوکار قدرتمندی برای تضمین رعایت حقوق بشر باشند. در این رویکرد که رویکرد ضمانتی نام دارد، این نهادهای مدنی داخل کشورها هستند که با فشار بر دولت خود، می‌توانند آنها را برای عمل بر اساس موازین حقوق بشری قانع کنند. در غرب به دلیل وجود آزادی‌های اساسی، نهادهای مدنی می‌توانند دولت‌های خود را وادار به موضع‌گیری و اتخاذ تصمیم‌های مناسب در مورد دولت‌های ناقض حقوق بشر در سراسر جهان کنند.»
نرگس محمدی با بیان اینکه «به‌کارگیری هر کدام از این سازوکارها در جامعه بین‌الملل از طریق فشار بین‌الملل، در همه کشورها از جمله ایران می‌تواند به بهتر شدن وضعیت حقوق بشر در سایر کشورها از جمله ایران کمک کند»؛ از نهادهای حقوق بشری بین‌المللی خواست در فشار بر دولت‌های غربی برای قرار دادن موضوع نقض حقوق بشر در ایران بر روی میز مذاکره با جمهوری اسلامی، نقش خود را ایفا کنند.
این فعال حقوق بشر در سخنان خود در ابتدای این کنفرانس مطبوعاتی مجازی، حمایت نهادهای مدنی بین‌المللی در غرب را موثرترین راهکار برای فشار بر جمهوری اسلامی برای توقف روند نقض حقوق بشر علیه شهروندان دانست.
او با بیان اینکه نهاد حقوق بشر در مقابل نهادهای دین، دولت و اقتصاد نهاد چندان قدرتمندی به شمار نمی‌آید؛ بر ضرورت قدرتمندتر کردن نهادهای حقوق بشری در جهان تاکید کرد و ادامه داد: «یک قسمت از برنامه قدرتمند کردن نهادهای بین‌المللی حقوق بشری به عملکرد رسانه‌ها، جامعه مدنی و نهادهای بین‌المللی و یک قسمت دیگر به این برمی‌گردد که این نهادها بتوانند دولت‌های خود را برای گرفتن تضمینات حقوق بشری در روند تصمیم‌گیری خود قرار دهند.»
این فعال حقوق بشر در مورد اهمیت قرار گرفتن موضوع حقوق بشر در محور مذاکره میان غرب و جمهوری اسلامی گفت: «به نظر من این دولت‌ها موظف هستند که در مذاکرات خود با جمهوری اسلامی، مساله نقض حقوق بشر در ایران را به عنوان کانون اصلی مذاکرات خود مطرح کنند. عده‌ای هستند که می‌گویند؛ مساله حقوق بشر می‌تواند در حاشیه مذاکرات میان جمهوری اسلامی و غرب مطرح شود. ولی من معتقدم دولت‌های غربی باید این موضوع را دقیقا در مرکزیت مذاکره خود با این دولت قرار دهند. درخواست من از جامعه بین‌الملل که وارد هرگونه مذاکره‌ای با ایران میشود، این است که مساله حقوق بشر را به عنوان شرط اساسی برای رسیدن به هرگونه توافقی مطرح کنند. توقع من این است که پرونده حقوق بشر را به جای کشور، روی میز بگذارند. دولت‌های غربی باید بر اساس تضمین حقوق بشر از سوی جمهوری اسلامی، وارد مذاکره با این حکومت شوند.»
«کاترین اشتون»، مسئول پیشین سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در ماه‌های نخست روی کار آمدن دولت «حسن روحانی» در سال ۱۳۹۲، در سفر به تهران به دیدار نرگس محمدی فعال حقوق بشر رفت. این دیدار که در محل سفارت اتریش در تهران برگزار شد، خشم بسیاری از نهادهای حکومتی را برانگیخت. بعدا همین دیدار به یکی از مصادیق اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت کشور» و صدور حکمی سنگین برای این فعال حقوق بشر منجر شد.
سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در پاسخ به پرسش دیگری در مورد احتمال مطرح شدن موضوع نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی در مذاکره با این حکومت از سوی دولت‌های غربی گفت: «جامعه بین‌الملل، حق ندارد از نقض حقوق بشر و به خطر افتادن امنیت شهروندان در جامعه ایران چشم‌پوشی کند. در واقع سازمان ملل برای بهبود حقوق بشر موظف به مداخله است. مذاکرات و تصمیمات و سیاستگذاری دولت‌های غربی، باید تضمین‌کننده آزادی‌های اساسی مردم ایران باشد؛ نه منافع دولت آن.»
نرگس محمدی، در بخش دیگری از سخنان خود در این کنفرانس مطبوعاتی مجازی که با حضور نمایندگان انجمن «قلم اروپا» و سازمان «عفو بین‌الملل» برگزار شد، در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران در مورد تحریم‌های اعمال شده فعلی علیه ایران، با جدا کردن تحریم مسئولان ناقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی با تحریم‌های اقتصادی گفت: «من با تحریم ناقضان حقوق بشر و سرکوبگران و محدود کردن حضور آنها در مجامع بین‌المللی موافقم. قطع و کنترل تحرکات، امکانات و ابزار جمهوری اسلامی در سرکوب منتقدان به نفع مردم ایران است و من قطعا با آن موافق هستم.»
او با یادآوری استفاده جمهوری اسلامی از دستگاه‌های شنود و مکان‌یاب تولید کشورهای اروپایی برای فشار بر معترضان در جریان اعتراضات جنبش سبز در سال ۱۳۸۸، به تاثیر معکوس تحریم اقتصادی در جریان نقض حقوق بشر در ایران پرداخت: «تحریم‌های اقتصادی فعلی را سیاستی هوشمندانه نمیدانم و معتقد هستم، این تحریم‌ها در کنار عامل ناکارآمدی حکومت، باعث فقیرتر شدن مردم ایران شدند.»
این فعال حقوق بشر با بیان اینکه اتخاذ هر نوع سیاستی برای محدود کردن هر حکومت سرکوبگر، نباید به محدود شدن قدرت مردم منجر شود؛ تاکید کرد: «باید دقت کرد در ایران گلوگاه‌های اقتصادی در دست دولت است و به نظر من شناخت غرب از ساختار جامعه ایران، شناخت صحیحی نیست.»
انتخابات را تحریم، دیگران را هم به تحریم تشویق می‌کنم
سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در مورد موضع‌گیری اخیر خود در مورد تحریم انتخابات ریاست‌جمهوری خردادماه ۱۴۰۰ به کارکردی که انتخابات در سالهای گذشته برای رای‌دهندگان ایرانی داشت، اشاره کرد و افزود؛ در حال حاضر این کارکرد از بین رفته است: «من در انتخابات خردادماه شرکت نکرده و قطعا آن را تحریم و تلاش می‌کنم دیگران را هم برای تحریم آن متقاعد کنم.»
سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر با بیان اینکه «اگر انتخابات، با حقوق سیاسی مردم مثل آزادی بیان و حق تشکل‌یابی همراه نباشد، تاثیر اندکی در جامعه دارد»؛ ادامه داد: «صِرف برگزاری انتخابات ضامن تجلی اراده واقعی مردم نیست. در حکومت ایران انتخابات به معنای تجلی اراده واقعی مردم وجود ندارد. اما این مساله جدیدی نیست و در انتخابات‌های قبلی هم ما با این مشکل روبه‌رو بودیم؛ اما بنا به دلایلی بخش‌هایی از مردم پای صندوق حاضر شدند.»
نرگس محمدی با یادآوری انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ و مشارکت بخش‌هایی از مردم در آن گفت: «به اعتقاد من در دوره‌هایی مثل سال انتخابات سال ۱۳۸۸ مردم به صندوق رای به عنوان محلی برای چالش جدی و تقابل با حکومت وارد شدند یا در دوره‌هایی مردم رای دادند تا افرادی را که اندک زاویه‌ای با حکومت دارند، انتخاب کنند و از این شکاف برای تنفس سیاسی خود استفاده کنند.»
این فعال حقوق بشر با بیان اینکه «انتخابات در شرایط فعلی همان کارکرد خود را هم از دست داده»، تاکید کرد: «ما تصمیم گرفتیم با عدم مشارکت در انتخابات، تقابل خود را با حکومت سرکوبگر نشان داده و آن را به چالش بکشیم. طی ۴۲ سال گذشته انتخابات بر اساس قوانین، شیوه‌ها و عملکردهای حکومت، انتخاباتی مغشوش، متقلبانه و بی‌ضابطه بوده است.»
نرگس محمدی همچنین با اشاره به رد صلاحیت گسترده نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری اسلامی، این انتخابات را«انتصابات» نامید و ادامه داد: «بر اساس شواهد و استانداردهای انتخابات آزاد، آنچه در جریان است، یک انتصابات است. گروهی از تحلیلگران می‌گویند این از قدرت جمهوری اسلامی است که توانسته حتی برخی نزدیکان خود را از ورود به انتخابات به عنوان نامزد محروم کند. اما من بر این باور هستم، از آنجا که حکومت ایران به شدت خود را در موقعیت ضعف می‌بیند که تلاش می‌کند از هرگونه تقابل با مردم می‌ترسد و فرار می‌کند. در واقع جمهوری اسلامی به دلیل هراس از هرگونه شکل‌گیری اعتراض مردمی، به برگزاری یک انتصابات، به جای انتخابات واقعی تن داده است.»
او در پاسخ به پرسشی در مورد امید به موفقیت اصلاحات در جمهوری اسلامی هم گفت: «هر چند هیچ امیدی به تغییر رفتار و یا اصلاحات در جمهوری اسلامی نیست؛ اما به جامعه ایران بسیار امیدوار هستم. ما جنبش‌های اجتماعی بسیار بزرگی در ایران داریم که تجربیات گران‌قدری را به ویژه در سالهای اخیر کسب کردند. در این تقلای چند دهه مردم، درست است که به دموکراسی نرسیدیم؛ اما دستاوردهای مهمی داشتیم. برآیند نیروها در ایران، یک نیروی قدرتمند به سوی دموکراسی است و هر چند که نمی‌توان تنها در یک حرکت به دموکراسی دست یافت؛ اما در حرکت‌هایی به موازات هم، میتوان به دموکراسی نزدیک شد.»
در برابر تعرض به زندانیان زن سکوت نمی‌کنم
او در بخش دیگری از سخنان خود، با تاکید بر ضرورت دادخواهی در برابر شکنجه زندانیان سیاسی اعلام کرد؛ جمهوری اسلامی بعد از بازداشت «شهناز اکملی»، مادر «مصطفی کریم بیگی»، از کشته‌شدگان جنبش سبز و «اکرم نقابی»، مادر «سعید زینالی»، جوانی که کمی بعد از وقایع ۱۸ تیر سال ۱۳۷۸، بازداشت و تا امروز از سرنوشت او خبری نیست؛ به آنها برای کناره‌گیری از دادخواهی برای فرزندان خود فشار وارد کرد.
او ادامه داد: «فشار بر زندانیان سیاسی برای همکاری با جمهوری اسلامی و ابراز ندامت و پشیمانی، مساله جدیدی نیست و برای هزاران انسان روی داده و من یکی از آنها هستم. آیا شما باور میکنید که دو مادر دادخواه به نام شهناز اکملی و اکرم نقابی در سلول انفرادی، تحت فشار بسیار سنگین قرار گرفتند تا بگویند دیگر دادخواهی نمی‌کنند؛ اما آنها نپذیرفتند؟ از من هم خواسته شده از کانون مدافعان حقوق بشر و همکاری با فعالان حقوق بشر استعفا بدهم؛ ولی من این کار را نکردم. آنها از «نازنین زاغری» خواستند که با ماموران در برگشت به لندن همکاری کند و نازنین این را نپذیرفته و به همین دلیل در تهران در حبس باقی مانده است.»
او ادامه داد: «وقتی ما با خواسته بازجویان مخالفت میکنیم، دچار محرومیت‌های شدیدی می‌شویم. من به خاطر فعالیت خودم تنها زندانی نشدم. من شغلم را از دست داده و از دیدار با فرزندانم برای شش سال محروم شدم و همه زندگی‌ام را از دست دادم. اما مقاومت ما با این تهدیدها نخواهد شکست.»
نرگس محمدی که اخیرا کتابی با عنوان «شکنجه سفید» در مورد روایت چند زندانی سیاسی زن در ایران منتشر کرده، بازداشت شهروندان در سلول انفرادی را یکی از انواع شکنجه سفید در جمهوری اسلامی دانست. او به قطع ارتباط زندانی سیاسی با دیگران و بی‌اطلاعی مطلق او از تحولاتِ رخ داده در بیرون از زندان، به روند اعمال «شکنجه سفید» بر این زندانیان اشاره کرد: «بازجویان در این شرایط، روی مغز سفید و خالی از اطلاعات انسان تحت فشار سوار می‌شوند و آن چیزی را که می‌خواهند، می‌گیرند. این بخشی از فرایند شکنجه سفید است. در سلول انفرادی، یکی از شیوه‌ها برای گرفتن اعتراف، تحقیر زندانی است.»
او با این مقدمه به تجربه چند زندانی سیاسی زن از آزار جنسی خود از سوی بازجویان اشاره کرد: «یکی از زندانی‌ها را وادار کردند که بگوید به من در کودکی تجاوز شده است. وقتی زندانی مجبور میشود چنین چیزی را در برابر بازجو بگوید، توان خود را برای مقاومت از دست می‌دهد. در خلا سلول انفرادی، انسان‌ها دچار نوعی گم‌گشتگی می‌شوند و نمی‌توانند هویت خارج از زندان خود را در داخل زندان به یاد آورده و از آن محافظت کنند.»
سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر با ذکر روایت‌هایی از شکنجه جنسی زندانیان سیاسی زن در سلولهای انفرادی تاکید کرد؛ در برابر تعرض به زنان در زندانهای ایران سکوت نمی‌کند و اعتراض خود را ادامه خواهد داد: «من در بند عمومی زندان اوین شاهد بودم، بسیاری از افرادی که از انفرادی می‌آمدند، روزانه تعداد زیادی قرص اعصاب و روان استفاده می‌کردند؛ در حالی که خودشان می‌گفتند قبل از حبس هیچ قرصی مصرف نمی‌کردند، ولی در انفرادی پزشک زندان، برای آنها تعداد زیادی قرص تجویز کرده برای مقابله با عوارضی که به آن دچار شدند. تعدادی از افراد، توهین‌ها و آزارهای جنسی بازجویان را برای من تعریف کردند؛ اما به دلیل هراس از پیگرد امنیتی، حاضر نشدند شکایت خود را در قوه قضاییه ثبت کنند. سال ۱۳۸۹، بعد از مدتی که از سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی منتقل شدم، به مدت چند روز با یک زن هم سلول شدم. او برای من گفت که مورد تعرض جسمی قرار گرفته و بازجویان سینه‌های او را لمس کرده و بر اثر فشار روانی ناشی از این شکنجه، او دچار عوارض زیادی شده و داروهای زیادی می‌خورد و در طول روز پتوهای زیادی روی خود می‌کشید. حتی بعضی اوقات من مطمئن نبودم، او نفس می‌کشد. همین زن برای من تعریف کرد که قبل از آن بارها دچار حمله عصبی شده و بعد از انتقال به بیمارستان، دوباره به زندان بازگشته است.»
نرگس محمدی، انتشار کتاب شکنجه سفید در مورد آزار زندانیان سیاسی زن در جمهوری اسلامی را در کنار ثبت شکایت حقوقی گروهی از زندانیان سیاسی از شکنجه در سلولهای انفرادی جمهوری، دو حرکت موازی برای «مستندسازی» و دادخواهی علیه این روند در زندانهای جمهوری اسلامی عنوان کرد.
---
'شکنجه‌ی سفید، کتابی از نرگس محمدی
شکنجه‌ی سفید، کتابی از نرگس محمدی
مطالب مرتبط در این ضمیمه از نشر باران در سوئد منتشر شده است.
شکنجه‌ی سفید، کتابی از نرگس محمدی
در گفتوگو 12 زن زندانی سیاسی
چاپ اول 2020، نشر باران
(چاپ دوم 2021، نشر باران (گفتگو مرضیه امیری در چاپ دوم اضافه شده است
مجموعه گفت‌وگویی از نرگس محمدی با شماری از فعالان سیاسی در زندان با نام «شکنجه‌ی سفید» توسط نشر باران در سوئد منتشر شده است.
این فعال فعال حقوق بشر که در حال حاضر در زندان زنجان به سر میبرد، در کتاب «شکنجه‌ی سفید» با 12 زن زندانی سیاسی گفتوگو کرده است.
موضوع محوری این گفتوگوها وضعیت سلول انفرادی در زندانهای ایران به عنوان یکی از مصاديق بارز شکنجه است.
تاکید بر «شکنجه‌ی سفید» با سه خاطره از خود نرگس محمدی در زندانهای حکومت اسلامی آغاز میشود و با گفتوگو با نیگارا افشارزاده، آتنا دائمی، زهرا ذهتابچی، نازنین زاغری، مهوش شهریاری، هنگامه شهیدی، ریحانه طباطبایی، سیما کیانی، فاطمه محمدی، صدیقه مرادی، نازیلا نوری و شکوفه یداللهی ادامه می‌یابد.
این دوازده زندانی سیاسی، از طیف‌های مختلف فکری و عقیدتی هستند؛ از فعالان حقوق مدنی، بهاییان، دراویش، کودکان و نوکیشان مسیحی و همچنین فعالان اصلاح‌طلب گرفته، تا جامعه‌شناس و فرزند یکی از جانباختگان سیاسی ده 60، و همچنین فعال حقوق بشری که در دهه 60 مدت‌ها حبس و شکنجه را تاب آورده است.
کتاب «شکنجه‌ی سفید» با مقدمه کوتاه شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل آغاز میشود. او در این یادداشت تاکید است که علیرغم تمام زنجیرهایي که به دست و پای نرگس محمدی زده‌اند، «هنوز مانند شیر می‌غرد و به همین دلیل حکومت سعي دارد تا او را بشکند».
شیرین عبادی پیرامون گفت‌وگوهای نرگس محمدی در زندان با شماری از زندانیان زن نوشته است: «موضوع محوری این گفتوگوها وضعیت سلول انفرادی در زندانهای ایران به عنوان یکی از مصاديق بارز شکنجه است. نرگس محمدی، از سالها پیش، پیش از اینکه زندانی بشود، همواره پرچم‌دار مخالفت با سلول انفرادی بود. اين پرچم را حتي در زندان هم بر زمین نگذاشته و به روش‌هاي گوناگون مخالفت خودش را با آن بیان كرده است.
حالا برای ابراز این مخالفت، با تعدادی از هم‌بندان خود، یعنی زنان سیاسی-عقیدتی زندان اوین مصاحبه‌هایی انجام داده و گوشه‌اي از خاطرات آنها را ثبت کرده است.
از آنجایی که اين خاطرات در حصار زندان به رشته تحریر درآمده، به مثابه سند گویایی از تلاش در راه اجرای عدالت در ایران است.»
نرگس محمدی (زاده 1351 در شهر زنجان)، فعال حقوق بشر، روزنامه‌نگار، عضو شورای عالی سیاستگذاری ادوار تحکیم وحدت، و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر است.
او بارها بازداشت شده و در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی با اتهاماتی چون «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، تشکیل کمپین «لغو گام به گام اعدام»، و «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» به 16 سال زندان محکوم شده که ده سال آن قابل اجراست.
او در حال گذراندن دوره‌ی محکومیت خود در زندان اوین تهران بود که بعد از اعتراض به کشتار معترضان در آبان‌ماه 1398 به زندان زنجان تبعید شد.
---
روایت زندانیان سیاسی از چهار دهه انفرادی در جمهوری اسلامی: سلول انفرادی شکنجه مطلق است
شماری از فعالان مدنی، سیاسی، دانشجویی، وکلا و روزنامه‌نگاران طی سخنانی در اتاق «شکنجه سفید، روایت‌هایی از سلول انفرادی» در شبکه اجتماعی کلاب هاوس، تاکید کردند که سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه مطلق است و کاربرد انفرادی علیه کنشگران در دولت‌های مختلف و ادوار مختلف جمهوری اسلامی تفاوتی نداشته است.
ضیا نبوی، فعال دانشجویی و زندانی سابق، در این اتاق گفت: «چهار سال از حبسم در زندان اهواز گذشته بود، سال ۹۲ به خاطر نوشته‌هایم در انفرادی زندان اهواز زیر بازجویی رفتم. تجربه یکدست از انفرادی وجود ندارد. زمان نمی‌گذشت و این آزارم می‌داد.» او تاکید کرد که در دوره انفرادی « بازجو از بی‌اطلاعی شما سواستفاده می‌کند.»
اتاق «شکنجه سفید، روایت‌هایی از سلول انفرادی» روز سه‌شنبه ۱۱ خرداد با نرگس محمدی و حضور جمعی از فعالان سیاسی و زندانیان سیاسی و عقیدتی سابق برگزار شد.
علیرضا رجایی، فعال سیاسی و زندانی سابق از افرادی بود که در این اتاق گفت: «اینکه در چه دوره، با چه سنی، در ارتباط با چه گروهی، در چه شهری و به چه اتهامی فرد بازداشت و به انفرادی برده میشود، متفاوت است و انفرادی اقدامی ظالمانه است.»
رجایی افزود: «در انفرادی هیچ چیز در اختیار شما نیست، غذا خوردن، آفتاب و زمان از شما سلب میشود، همه نمی‌توانند سرافرازانه از انفرادی بیرون بیایند. آنهایی که موفق نمی‌شوند هیچ تفاوتی با کسی که این مرحله را مدیریت کرده ندارد.»
خانواده‌ها به محض بازداشت کنشگران، اطلاع‌رسانی کنند
عبدالفتاح سلطانی، وکیل و زندانی سیاسی سابق، نیز با تاکید بر اینکه به محض بازداشت، خانواده فرد زندانی باید اطلاع رسانی کند و این اطلاع رسانی گسترده باشد.
سلطانی همچنین گفت: «چند ماهی در سلول انفرادی تنها بودم و چون حاضر نبودم بازجویی پس بدهم، در آن دوره یادم افتاد که در طول روز باید چند ساعت خندید، سعی کردم جوکی یادم بیاید و بخندم. گفتم نهایتا می‌گویند فلانی دیوانه شده، آسیب سلول انفرادی را نمی‌توان به صفر رساند اما میتوان به حداقل رساند.»
داریوش عمران، زندانی سابق و فعال سیاسی، نیز با ارایه روایتی از آنچه در دوره انفرادی بر او گذشت، گفت: «روز چهل و هشتم بازجویی صدای زنی را که مورد شکنجه و تعرض بود، برایم پخش می‌کردند، بعدها متوجه شدم این صداها ضبط شده است.»
عمران اضافه کرد که «فردای آن وقتی دوباره از تک‌نویسی سرباز زدم، بازجو تهدید به تجاوز به همسرم کرد، همسرم باردار بود و در آن زمان خبر نداشتم به خاطر حضور ماموران در منزل فرزندمان سقط شده است. چشم بند را برداشتم و تمام کاغذها را سفید انگشت زدم و گفتم هر آنچه بخواهید اعتراف می‌کنم، نزدیک دو سال گذشته هنوز یادآوری آن ضربات روحی برای من سخت است.»
مصطفی نیلی، وکیل دادگستری که وکالت تعدادی از زندانیان سیاسی را بر عهده داشته است، نیز طی سخنانی عنوان کرد که بهتر است زندانیان از حقوق خودشان مطلع باشند.
به گفته نیلی حق سکوت از اولین حقوق متهمان است، در انفرادی این کار سخت است. بازداشت شدگان بدانند صحبت زیاد به آنها کمک نمی‌کند، از دل توضیحات سوال و اتهامات جدید بیرون می‌آید، پاسخ کوتاه باشد. شرایط بازجویی در برگه بازجویی ثبت شود. توضیح شرایط بازداشت و عدم اجازه تماس و ندادن دارو در برگه بازجویی ثبت شود.
سعید ملک‌پور، زندانی سابق در واکنش به سخنان این نیلی، وکیل دادگستری گفت: «کل کل با بازجو برای فردی کاربرد دارد که شناخته شده باشد، اما برای آدم‌های گمنام این امکان کاربردی نیست.»
انفرادی شکنجه مطلق است
ملک‌پور به روایت خودش از انفرادی اشاره کرد و گفت: «تقریبا دو سال در بند امنیتی در انفرادی بودم، دو ماه اول برای من شکنجه مطلق بود، هیچ ارتباطی نداشتم در سلول دو در یک متر. سه بار دستشویی میبرند، از نظر مغزی هیچ چیزی برای سرگرمی نیست.»
او گفت وقتی از در سلول بیرون می‌آیی چشم بند می‌زنند و من «به جایی رسیدم که می‌گفتم هر چه بخواهند می‌گویم اعدام میکنند و تمام میشود. اگر چیزی مخالف نظر بازجو بنویسی همانجا پاره میکنند، من را جلوی چشم بازپرس کتک زدند. بحث چانه زدن نیست. انفرادی خودش شکنجه است.»
ملک‌پور در بخش دیگری از سخنانش به وضعیت ال‌جی‌بی‌تی‌های بازداشتی اشاره کرد و گفت که شرایط آنها «بسیار» بد است، تمام دوران حبس را در انفرادی می‌گذارند.
سعید ملک‌پور تاکید کرد: «اگر کسی انفرادی افتاد خانواده‌ها از همان روز اول خبر بازداشت را اعلام کنند و تنها چیزی که تاثیر دارد، رسانه‌ای شدن خبر آنها است.»
هدف انفرادی، بیزاری از خود و آرمان است
ساسان آقایی، روزنامه‌نگار و زندانی سابق نیز با ارایه روایتی از آنچه بر او گذشته است، گفت: «انفرادی‌هایی که در چهار دوره بازداشت در بین سالهای ۸۱ تا ۹۶ تجربه کردم قابل توصیف نیست، نوعی عدم نیستی و مرگ، انفرادی هر یک روز که میگذرد فشار تصاعدی بیشتر به زندانی تحمیل می‌کند.»
آقایی تاکید کرد که «هدف در انفرادی گذاشتن یک زخم فیزیکی نیست، هدف از خود بیزاری از خود و آرمان است، ۲۰ سال از اولین انفرادی گذشته هرگز چشمانم به نور عادت کند و شب‌ها حتما باید با چشم‌بند بخوابم و این فقط یک یادگاری از آن دوران است.»
طناز کلاهچیان وکیل و همسر امیرسالار داوودی، وکیل زندانی، با اشاره از آنچه بر همسرش در طول دوران بازداشت گذشته، گفت: «همسرم چهار و نیم ماه انفرادی داشت، اجازه تلفن نداشت و بارها به او گفتند همسرت نیز بازداشت شده است. روشن بودن مداوم یک چراغ مهتابی از دیگر آزارهای انفرادی است.»
محمدرضا شفیع‌زاده، مسئول سازمان دانشجویان و دانش‌آموختگان جبهه ملی با یادآوری اینکه ۱۰ سال پیش در چنین روزی بازداشت و به انفرادی منتقل شده بود، گفت: «اولین برگه بازجویی‌ام چند ساعت بعد از بازداشت خونی بود، خون دستم جاری می‌شد بر روی برگه و به بازجو گفتم، بازجو فحش می‌داد و می‌گفت بنویس. من حالت پارادوکس در انفرادی داشتم، یک بازه زمانی پر از امید و بازه زمانی دیگر به شدت افسرده و ضعیف، تجربه توهم دیداری و شنیداری در سلول داشتم.»
بانو صابری که در دهه ۶۰ بازداشت شده و از خانواده اعدام شدگان این دهه است، نیز گفت: «با دو فرزندم من را در دهه ۶۰ بازداشت کردند. دو روز از ختنه پسرم گذشته بود که بازداشتم کردند، جای ختنه بچه‌ام در سلول عفونت کرد، مانتو تترونم را به عنوان کهنه پاره کرده و برای بچه استفاده می‌کردم، در آن زمان کودکی را آوردند که من شیر بدهم که فرزند پروین بختیارنژاد بود.»
رضا اکوانیان، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق، از دیگر روایت‌گران این اتاق در کلابهاوس نیز عنوان کرد که «بازجو در زمستان سال ۸۸ در زندان یاسوج وقتی حاضر به پاسخگویی نشدم، همسرم را تهدید به تجاوز کردند، در دو بار دیگر هم که بازداشت شده بودم بازجویان به زنم اشاره کردند، در سالهای ۹۲ و ۹۶ هر بار به بازجویان گفتم که از همسرم جدا شده‌ام».
سربازجوی اطلاعات می‌گفت از انفرادی جواب گرفتیم
تقی رحمانی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی پیشین، نیز تاکید کرد که «در نسل من انفرادی قسمتی از مقاومت بود، اما با این نگاه هم انفرادی طولانی آدم را منزوی یا شکسته می‌کند. فراهانی، سربازجو اطلاعات گفت از انفرادی جواب گرفتیم. آنچه انفرادی با ما می‌کند افت مبارزه است، پس باید با این سلول مقابله کرد».
محمود بهشتی لنگرودی، فعال صنفی معلمان، از دیگر افرادی که در اتاق «شکنجه سفید، روایت‌هایی از سلول انفرادی» روایتش را بازگو کرد و گفت: «چهار دوره انفرادی در اوین تجربه کردم. شرایط خیلی در دوره‌های مختلف از دوره خاتمی، احمدی‌نژاد و روحانی شرایط متفاوت نبود.»
این زندانی سیاسی پیشین افزود: «سال ۸۳ اولین تجربه من بود هیچ تلفنی نبود و خانواده خبری از وضعیت و محل بازداشت من نداشت و مثلا می‌گفتند پسرت اتاق بغلی است و دارد زمین را لیس میزند. روش آقایان ثابت است و وظیفه کسانی که تجربه کردند، آموزش به بقیه است.»منبع: ایران اینترنشنال
----
مطالب مرتبط در این ضمیمه
" نرگس محمدی به ۳۰ ماه حبس و ۸۰ ضربه شلاق محکوم شد" نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران "اعتراض به تعرض به زنان زندانی "من شاکی هستم نه متهم
نرگس محمدی به ۳۰ ماه حبس و ۸۰ ضربه شلاق محکوم شد
مجتمع قضایی قدس تهران حکم تازه‌ای علیه نایب‌رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران صادر کرده است. اتهاماتی که به نرگس محمدی وارد شده در رابطه با پروندهای است که در دوران حبس برای او گشوده شده بود.
نرگس محمدی: تعرض جنسی بخشی از برنامه بازجویان برای شکستن زندانیان زن است
نرگس محمدی نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در اتاقی در کلابهاوس درباره آزار و اذیت زندانیان زن صحبت کرد. حاضران در این جمع، به روایت‌های کمتر شنیده شده‌ای از تعرض‌ها و تجارب شخصی خود در دوران حبس پرداختند.
نرگس محمدی در نشستی که در "کلاب هاوس" با عنوان "زندانیان سیاسی زن از تحقیر و تعرض جنسی تا تنبیه بدنی" برگزار شده بود گفت بازجویان می‌خواهند مقاومت زنان را بشکنند و این یک برنامه هدفمند است و این بازجوها برای شکستن مقاومت زنان زندانی، آموزش‌های سیستماتیک می‌بینند.
این فعال حقوق بشر با توصیف وضعیت خود در زندان تعریف کرد: «آنها من را می‌کشیدند و هل می‌دادند. می‌خواستند من را به اجبار سوار ماشین کنند، بر زمین نشستم، رئیس زندان من را بلند کرد و به سوی ماشین پرت کرد. سرم داخل ماشین بود و پایین تنمه‌ام بیرون بود، وقیحانه پایین تنه من را گرفت و هل داد داخل ماشین. روی ساق پایم نشست. رئیس زندان بعد از ضرب و شتم و توهین، سرش را لای موهایم کرد اسم کوچک من را صدا کرد و گفت سیگارش را برایش روشن کنم.»
خانم محمدی با اشاره به حکم ۸۰ ضربه شلاق و ۳۰ ماه زندان گفت آخرین حکم علیه او به دلیل "تمرد از دستور رئیس زندان" صادر شده است.
این فعال حقوق بشر از تعرض جنسی به یک زن که با او هم‌سلول بوده روایت کرد و گفت: «با یک زن که با اتهامات اقتصادی بازداشت شده بود، هم سلولی بودم. او را به شدت آزار داده بودند، بازجو سینه‌های او را لمس کرده بودند، و این خانم به همین دلیل دچار مشکل اعصاب و روان شده بود.»
خانه‌های امن سپاه پاسداران
نرگس محمدی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به روایت برخی از زندانیان که در مکانی غیر از زندانهای مشخص مدتی در بازداشت بوده‌اند هم گفت: «سپاه پاسداران خانه‌های امن ویژه‌ای در غرب و شرق تهران برای نگهداری زندانیان دارد که هیچ نظارتی بر آنها وجود ندارد.»
در کلاب هاوس علاوه بر نرگس محمدی گروهی از زندانیان سیاسی سابق زن و خانواده‌های زندانیان سیاسی زن، روایت‌هایی کمتر شنیده شده از تجربه انواع شکنجه‌های جنسی و جنسیتی در زمان بازداشت، بازجویی و زندان را بازگو کردند.
از جمله کارگذاشتن دوربین در حمام، دسترسی به عکس، فیلم و مطالب خصوصی زندانیان سیاسی زن و دخترانشان، اجبار به پوشیدن چادر و محرومیت از برخی حقوق در صورت تمرد، از دیگر انواع شکنجه جنسی و جنسیتی است که در طول پنج ساعت و نیم گفتوگو در نشست کلابهاوس بیان شده است.
مقامات قوه قضائیه و مسئولان زندان کشور در ارتباط با اتهامات مربوط به آزار جنسی زنان زندانی اظهارنظر نکرده‌اند.
--
به گزارش هرانا نرگس محمدی، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر توسط شعبه ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده است.
Iran Narges Mohammadi für Nobelpreis nominiert
نرگس محمدی به همراه یک فعال مدنی سعودی نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد" تصویر از آرشیو
---
این حکم در ارتباط با پرونده جدیدی است که در دوران حبس برای نرگس محمدی گشوده شده بود. صدور چنین احکامی تازگی ندارد و در ۴۲ سال گذشته در باره فعالان حقوق بشر تکرار شده است.
به گفته تقی رحمانی، همسر محمدی، اتهامات او به این شرح است: «فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان (تحصن دی ماه سال۹۸ در اعتراض به کشتار مردم در خیابان‌های سراسر کشور)، تمرد از ریاست و مقامات زندان ( برای پایان‌دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها و افترا نسبت به اتهام شکنجه‌گری و ایراد ضرب و جرح عنوان شده است.»
اتهامات تکراری
نرگس محمدی که پیشتر به اتهامات مشابهی به حبس طولانی‌مدت محکوم شده بود، مهر ماه ۱۳۹۹ از زندان آزاد شد.
او در آبان ۹۸ همراه با چند زندانی زن دیگر، در همبستگی با اعتراضات آبان و آسیب‌دیدگان سیل و زلزله در دفتر زندان اوین تحصن کرده بود.
رئیس زندان اوین، دی ماه ۹۸ او را با زور و ضرب و شتم به زندان زنجان فرستاد. سپس دادستانی زنجان «انتشار بیانیه‌های سیاسی، تشکیل کلاس‌های آموزشی و تحصن اعتراضی در بند زنان» را به عنوان مستندات یک پرونده تازه معرفی کرد.
نایب‌رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ۱۷ مهر ۹۹ بعد از پنج سال و نیم حبس آزاد شد اما کمتر از دو ماه بعد از آزادی احضاریه‌ای به دست او رسید تا برای محاکمه در روز ۱۵ آذر به دادگاه برود.
در اسفند ماه گذشته کاری اندرسن و کاری الیزابت کاسکی، دو نماینده پارلمان نروژ، نرگس محمدی و لُجین الهذلول، فعال حقوق مدنی عربستانی را برای دریافت جایزه نوبل صلح نامزد کردند.
نقض حقوق بشر”: در رژیم توتالیتر،”نامه سرگشاده نرگس محمدی: نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران "اعتراض به تعرض به زنان زندانی "من شاکی هستم نه متهم
نرگس محمدی: من شاکی هستم نه متهم
زندانی سیاسی سابق می‌گوید پاسخ احضاریه‌‌های مربوط به "پرونده زندان" را نخواهد داد و از رای محاکم قضایی سرپیچی خواهد کرد. او در نامهای به شرح دست‌درازی و آزارگری رئیس اوین در انتقال اجباری به زندان زنجان پرداخته است.
نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران در نامهای سرگشاده اعلام کرده که از رای صادره محاکم قوه قضایی در "پرونده دوران حبس" تبعیت نمی‌کند و در هیچ مرحله از رسیدگی به این پرونده نیز شرکت نداشته است.
این فعال حقوق بشر ۱۷ مهر ۹۹ بعد از پنج سال و نیم حبس آزاد شد. کمتر از دو ماه بعد از آزادی احضاریه‌ای به دست او رسید تا برای محاکمه در روز ۱۵ آذر به دادگاه برود. علت احضار، پرونده جدیدی است که دستگاه قضایی در سال آخر زندان به اتهام "برگزاری تحصن در اوین، افترا به رییس زندان بابت ضرب و شتم، شکستن شیشه‌های ساختمان و توهین به رییس زندان و اخلال در نظم زندان از طریق برپایی مجلس بزم و رقص پس از خاموشی و در ایام سوگواری امام حسین" علیه او گشوده بود.
خانم محمدی در آبان ۹۸ همراه با چند زندانی زن دیگر، در همبستگی با اعتراضات آبان و آسیب‌دیدگان سیل و زلزله در دفتر زندان اوین تحصن کرده بود. رئیس زندان اوین، دی ماه ۹۸ او را با زور و ضرب و شتم به زندان زنجان فرستاد. سپس دادستانی زنجان "انتشار بیانیه‌های سیاسی، تشکیل کلاس‌های آموزشی و تحصن اعتراضی در بند زنان" را به عنوان مستندات یک پرونده تازه معرفی کرد.
نرگس محمدی در نامه مفصل سرگشاده‌اش، جزییات انتقال اجباری و خشونت‌آمیز به زندان زنجان در سوم دی ماه ۹۸ را شرح داده و می‌نویسد که او را تحت عنوان ملاقات با وکیل به دفتر زندان بردند: «...هنگام ترک ساختمان ریاست، از پشت سر مورد هجوم مردان قرار گرفتم. با حمله ناگهانی و شدید ریاست زندان شوکه شدم. در حالی که از حمله ایشان عصبانی بودم و فریاد می‌کشیدم، تذکر دادم که حق ندارند به من دست بزنند و این خلاف قانون است و من شکایت خواهم کرد و در صورت ادامه تعرض، مقاومت خواهم نمود...»
این زندانی سیاسی سابق می‌نویسد که رئیس زندان با کمک ماموران، دست و پای او را گرفتند، پرتش کردند، پارچه سیاهی رویش انداختند و او را با فشار و با سر به داخل پژویی انداخته‌اند در جلوی بند ۲۰۹ بود: «...رئیس زندان به وقیحانه‌ترین و شرم‌آورترین شکل ممکن پایین بدنم را گرفت و به داخل ماشین هل داد و بلافاصله روی پاهایم نشست. آنچنان وضعیت هولناکی داشتم که به زحمت از روی صندلی بلند شدم و نشستم. در حالی که خون دستانم بند نیامده بود... داخل ماشین، آقای رئیس که کنارم نشسته بود به راننده‌شان دستور دادند که برود و دو نخ «سیگار کنت» بیاورد. راننده سیگارها را آورد تحویل داد و پائین ماشین ایستاد. آقای رئیس که دهانش لای موهایم و کنار گوشم بود دستور داد که نرگس سیگارها را روشن کن تا سیگار بکشیم. از شدت بغض و خشم دستانم را که خونریزی می‌کرد به هم فشار می‌دادم. سکوت کردم. با تحقیر دستور داد که «اگر خودت نمی‌کشی، سیگار من را روشن کن...»
نرگس محمدی می‌گوید درحالی لباس‌هایش پاره و خون آلود شده بودند به دست‌های زخمی‌اش دستبند زدند. او به عکس‌های پزشکی قانونی زنجان استناد می‌کند که مدرک جراحات بدن او از شانه و سینه و بازو و ران بودند: «...اعلام می‌کنم من به دلیل دروغ، نیرنگ، توهین، و تعرض مردان اوین و در اعتراض به دست‌درازی، حملات و رفتارشان، شیشه‌هایِ در و پنجره ساختمان ریاست زندان را شکستم و اگر عملی متقابل انجام می‌دادم حق داشتم.»
او می‌پرسد چرا شکایت قضایی او در ۴ دیماه در زندان زنجان علیه رئیس زندان اوین مورد رسیدگی قرار نگرفت، اما شکایت وزارت اطلاعات آقای روحانی و رئیس زندانِ آقای رئیسی منجر به محاکمه اینجانب شده است. نامه نرگس محمدی با این جملات به پایان می‌رسد: «...چند روز پس از تبعید من به زندان زنجان، سخنگوی قوه قضاییه ضرب‌وشتم مرا کذب خواند. من هیچ نمی‌گویم جز اینکه این سیستم قضایی مدعی مبارزه با فساد اقتصادی است؛ جای طرح این سوال است که آیا غارتگران آبرو و حیثیت مردم می‌توانند با غارتگرانِ اموال مردم مبارزه کنند؟»
نرگس محمدی در دوران حبس در زندان زنجان، در میان زندانیان عادی، بزهکاران و معتادان مواد مخدر نگهداری می‌شد و یکی دو مرتبه در داخل بند مورد تهدید قرار گرفته بود. آزادی او نیز در ساعت ۳ نیمه‌شب و بدون اطلاع خانواده‌اش صورت گرفت و ماموران او را با خودروی زندان به در خانه والدین‌اش بردند.
همسر و فرزندان نرگس محمدی در فرانسه زندگی میکنند ولی او پس از آزادی به حکم سه مرجع قضایی از دریافت گذرنامه و حق دیدار با خانواده‌اش محروم مانده است.
نرگس محمدی: من شاکی هستم در جایگاه متهم نمی‌نشینم
---
هشدار اتحادیه اروپا نگرانی درباره حکم حبس و شلاق نرگس محمدی"۱۶ فعال سیاسی و مدنی علیه سلول انفرادی شکایت رسمی کردند
اتحادیه اروپا درباره حکم ۳۰ ماه حبس و ۸۰ ضربه شلاق نرگس محمدی ابراز نگرانی کرد. بخش خدمات دیپلماتیک اتحادیه اروپا گفته است او فقط از حقوق بشر دفاع کرده. نرگس محمدی در واکنش به این حکم گفت از رای صادره تبعیت نخواهد کرد.
اتحادیه اروپا "
اتحادیه اروپا درباره حکم حبس و ضربه شلاق نرگس محمدی ابراز نگرانی کرد
بخش خدمات دیپلماتیک اتحادیه اروپا (EEAS) با ارسال پیامی در توییتر در روز پنجشنبه ۶ خرداد (۲۷ مه) از حکم حبس و شلاق نرگس محمدی، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ابراز نگرانی کرد و گفت خانم محمدی فقط از حقوق بشر دفاع کرده است.
بخش خدمات دیپلماتیک اتحادیه اروپا در پیام خود آورده است که حقوق اساسی مانند آزادی بیان باید در ایران رعایت شود. اتحادیه اروپا از ایران می‌خواهد تا پرونده خانم محمدی را مطابق با قوانین بین‌المللی و همچنین با در نظر گرفتن وضعیت سلامتی او مجددا بررسی کند.
نرگس محمدی، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر اخیرا توسط شعبه ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده است.
این حکم در ارتباط با پرونده جدیدی است که در دوران حبس برای نرگس محمدی گشوده شده بود. صدور چنین احکامی تازگی ندارد و در ۴۲ سال گذشته در باره فعالان حقوق بشر تکرار شده است.
نرگس محمدی با انتشار نامهای سرگشاده در واکنش به صدور این حکم گفته است که او در رسیدگی به پرونده شرکت نکرده و از رای صادره از سوی محاکم قوه قضائیه در این پرونده نیز تبعیت نخواهد کرد.
این مدافع حقوق بشر در شبکه اجتماعی "کلاب هاوس" حکم جدید خود را "بی‌شرمانه" توصیف کرد.
---
سومین شکایت زندانیان سیاسی علیه آمران و عاملان سلول انفرادی در ایران
گروهی از فعالان سیاسی و مدنی که تجربه شکنجه سلول انفرادی را داشتند با حضور در یکی از دفاتر قضایی تهران علیه آمران و عاملان سلول انفرادی شکایت کردند. زندانیان سیاسی خواستار پیگرد قانونی عاملان و آمران سلول انفرادی شدند.
شکایت جمعی از شهروندان نسبت به اعمال مجازات سلول انفرادی
کانون مدافعان حقوق بشر روز پنجشنبه ششم خرداد (۲۷ مه) از ثبت سومین شکایت زندانیان سابق سیاسی علیه آمران و عاملان سلولهای انفرادی خبر داد.
شکایت‌کنندگان، همانند دو گروه پیشین از زندانیان سابق، یادآور شدند که اعمال سلول انفرادی، ناقض رای وحدت رویه دیوان عدالت اداری در سال ۸۲ می‌باشد و بر این اساس آمران و عاملان این شکنجه غیرانسانی می‌بایست تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.
در این حرکت اعتراضی جعفر عظیم‌زاده، شهناز اکملی، محمد رسول‌اف، امیرخسرو دلیرثانی، بهزاد عرب‌گل، حوری فرج‌زاده، معصومه دهقان، راحله راحمی، مزدک علی‌نظری، مجید درّی، محمدرضا معمارصادقی، بهزاد همایونی، پوران ناظمی، شکرالله مسیح‌پور، روح‌الله مردانی، ویدا ربانی و نرگس محمدی حضور پیدا کردند.
قبلا نیز گروهی از زندانیان سیاسی و عقیدتی سابق که بخشی از حبس‌شان را در سلول انفرادی گذرانده‌اند شکایتی را در یکی از دفاتر قضایی غرب تهران علیه آمران و عاملان حبس انفرادی ثبت کردند.
فائزه هاشمی، ژیلا بنی‌یعقوب، بهمن احمدی امویی وابراهیم‌الله بخشی از جمله این افراد بودند.
در ایران نگهداری زندانیان سیاسی و عقیدتی در سلول انفرادی به یک رویه تبدیل شده و تقریبا تمامی فعالان سیاسی و مدنی پس از دستگیری بلافاصله به سلول انفرادی منتقل می‌شوند. این افراد گاه تا ماه‌ها در سلول انفرادی نگهداری می‌شوند.
نگهداری زندانیان سیاسی در سلولهای انفرادی اقدامی است که بیشتر به دلیل شکست روحیه زندانیان انجام می‌گیرد. نهادهای حقوق بشری از این اقدام به عنوان "شکنجه" یاد میکنند. اغلب زندانیان در نخستین دوره از حبس خود مدت‌ها با بلاتکلیفی در سلولهای تنگ و تاریک با حداقل امکانات زندگی حبس می‌شوند.
---
۱۶ فعال سیاسی و مدنی علیه سلول انفرادی شکایت رسمی کردند
۱۶ نفر از فعالان سیاسی و مدنی که تجربه سلولهای انفرادی را در دوره های بازداشت خود داشتند روز پنجشنبه ۶ خرداد با حضور در یکی از دفاتر قضایی تهران علیه آمران و عاملان سلول انفرادی اعلام شکایت کردند.
این فعالان که در میان آنها چهره‌هایی چون محمد رسول اف، شهناز اکملی، امیرخسرو دلیرثانی، معصومه دهقان، جعفر عظیم‌زاده و بهزاد عرب گل حضور دارند اعمال سلول انفرادی را ناقض رأی وحدت رویه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۸۲ دانسته و اعلام کردهاند که آمران و عاملان این شکنجه غیرانسانی باید تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.
راحله راحمی، مزدک علی‌نظری، مجید درّی، محمدرضا معمارصادقی، بهزاد همایونی، پوران ناظمی، شکرالله مسیح‌پور، روح الله مردانی و ویدا ربانی دیگر فعالانی هستند که علیه سلول انفرادی شکایت کردهاند.
یازدهم اسفند ۹۹ نیز بیش از ۲۹ فعال سیاسی و مدنی ساکن ایران که در دوران بازداشت خود مدت‌ها در سلول انفرادی محبوس بودند، اقدام به «ثبت دادخواست علیه آمران، عاملان و مامورانی» کرده بودند که در این روند مشارکت داشته‌اند.
این فعالان که در میان آنها چهره‌هایی چون نرگس محمدی، ابوالفضل قدیانی، جعفر پناهی، فائزه هاشمی رفسنجانی، ژیلا بنی‌یعقوب، بهمن احمدی امویی، سعید مدنی، رسول بداغی و ... حضور داشتند، سلول انفرادی را «مصداق بازر شکنجه» دانسته و خواستار توقف آن شده بودند.
پس از آن نیز ۱۷ زندانی سیاسی و عقیدتی زندانهای اوین و رجایی‌شهر با ثبت دادخواستی رسمی در دفاتر بندهای این زندانها نسبت به حبس در «سلول انفرادی» شکایت کردند.
این زندانیان که در میان آنها نامهای کیوان صمیمی، فرهاد میثمی، آرش صادقی، سعید اقبالی و رضا محمدحسینی به چشم می‌خورد سلول انفرادی را «مصداق بارز شکنجه» خوانده و از کلیه ضابطین قضایی، آمران، عاملان و کسانی که دستور نگهداری آنها را در سلول انفرادی صادر کردند، شکایت کرده و خواهان رسیدگی شدند.
نهادهای بین‌المللی حقوق‌بشری از جمله سازمان عفو بین‌الملل بارها در اطلاعیه‌های خود درباره زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران، سلولهای انفرادی را خلاف قوانین بین‌المللی و مصداق بازر شکنجه دانسته و خواستار توقف حبس زندانیان در سلولهای انفرادی شده‌اند.
مقام‌های قضایی ایران در سالهای اخیر به نقل از رهبر جمهوری اسلامی اعلام کردهاند که «گذران یک ماه در سلول انفرادی مساوی با یک سال در زندان عمومی است».
مهرماه سال ۹۲ نعمت احمدی، سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی، گفت رهبر جمهوری اسلامی فتوایی به شورای نگهبان داده و گفته است «حبس در سلول انفرادی شکنجه است».
با وجود چنین سوابقی، نگهداری زندانیان در سلولهای انفرادی طولانی‌مدت و بازجویی و شکنجه آنها یک رویکرد معمول مقام‌های امنیتی و قضایی در ایران به شمار میرود.
---
نرگس محمدی: وقیحانه پایین‌تنه‌ام را گرفتند و مثل گوسفند داخل ماشین پرت کردند / تعرض جنسی بخشی از برنامه بازجویان برای شکستن زندانیان زن است
استان‌وایر- شب گذشته در اتاقی که با عنوان «زندانیان سیاسی زن از تحقیر و تعرض جنسی تا تنبیه بدنی» در شبکه اجتماعی کلابهاوس تشکیل شده بود نرگس محمدی فعال حقوق بشر با اشاره به حکم تازه «۸۰ ضربه شلاق تعزیری، ۳۰ ماه حبس تعزیری» خود سخن گفت و دلایلی که منجر به صدور این حکم شده را بازگو کرد.
این زندانی سیاسی شناخته شده در حکم جدید با اتهامات «فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه مبارزه با اعدام»، «تحصن در دفتر زندان»، «تمرد از ریاست و مقامات زندان»، «تخریب شیشه‌ها» و «افترا نسبت به اتهام شکنجه‌گری و ایراد ضرب و جرح» به تحمل ۸۰ ضربه شلاق، ۳۰ ماه حبس و پرداخت ۲ فقره جزای نقدی محکوم شده است.
این فعال حقوق بشر ضمن اینکه این رای را «بی‌شرمانه» خواند و صراحتا اعلام کرد که قطعا از آن «سرپیچی» خواهد کرد برای نخستین بار در یک فضای عمومی از جزییات تعرض‌ها و تحقیرهای جنسی و بدنی صحبت کرد که زنان زندانی در زندان با آن مواجه می‌شوند و او شاهد بخشی از این شکنجه‌ها بوده است.
به گفته خانم محمدی مصداق « تمرد از دستورات رییس زندان» مقاومت او دربرابر خواسته‌های به گفته او «بی‌شرمانه» رییس زندان اوین است: «سرش را آورد بین موهای من و در گوش من با لحنی چندش آور در حالی که به نام کوچک صدایم می‌کرد از من خواست برایش سیگار روشن کنم. من سیگار را مچاله کردم و حالا برای تمرد از دستورات محکوم شده‌ام.»
این زندانی سیاسی گفت وقتی برای اعتراض به کشتار مردم معترض در آبان ۱۳۹۸ در دفتر بند همراه با ۵ تن دیگر تحصن کرده بودند او را با فریب ملاقات با وکیل از محل تحصن خارج کرده و به دفتر رییس زندان اوین بردند: «وقتی گفتم من یک لحظه با شما اینجا تنها نمی‌مانم رییس زندان از پشت سر به من حمله کرد، تعرض‌ها و توهین‌ها خشن‌تر شد، مقاومت می‌کردم و آنها من را می‌کشیدند و هل می‌دادند. می‌خواستند من را به اجبار سوار ماشین کنند، بر زمین نشستم، رییس زندان من را بلند کرد و به سوی ماشین برد. سرم داخل ماشین بود و پایین تنمه‌ام بیرون بود، وقیحانه پایین تنه من را گرفت و هل داد داخل ماشین و روی ساق پایم نشست. از آن‌طرف هم ماموری دست و‌پاهای مرا گرفت و در حالی که حجاب نداشتم، مثل گوسفند داخل ماشین پرتم کردند، در همان حال فریاد می‌زدم و اعتراض می‌کردم.»
نرگس محمدی پس از شرح ماجرا خطاب به ابراهیم رییسی، رییس قوه قضاییه ایران که در حال آماده شدن برای انتخابات ریاست جمهوری است گفت: « «رییس زندان بعد از ضرب و شتم و توهین، سرش را لای موهایم کرد اسم کوچک من را صدا کرد و گفت سیگارش را برایش روشن کنم و حکم اخیر برای من به دلیل «تمرد از دستور رییس زندان» صادر شده است. آقای رییسی آیا من باید سیگار او را روشن می‌کردم؟ آیا من باید با ایشان سیگار می‌کشیدم تا محکوم نشوم؟»
در اتاقی که به منظور شنیدن روایت زندانیان زنی که در دوره‌های مختلف در زندانهای ایران شکنجه‌ها و تعرض‌های جسمی و جنسی را تحمل کرده یا نزدیکانشان آن را تجربه کرده بودند تشکیل شده بود افراد دیگری نیز حضور داشتند.همه این افراد تجربه‌هایی از لمس بدن، اغواکری، تعرض و تجاوز داشتند .
بانو صابری، زندانی سیاسی سابق که همسرش در کشتارهای تابستان ۶۷ اعدام شده است گفت: «سال ۶۱ سه نفر کمیته‌ای من را بازداشت کردند و در بیابان‌های اصفهان به من تجاوز کردند، به حق من رسیدگی نکردند که در تمام این سالها من را آزار دادند.»
منیره برادران از دیگر زندانیان دهه شصت در زندانهای جمهوری اسلامی با تاکید بر اینکه نباید معنای واژه شکنجه را به مسائل پیش پا افتاده تقلیل داد گفت: « تمامی آنچه خانم محمدی به آن اشاره کردند مصداق بارز شکنجه است. من جزییات شکنجه‌ها را ذکر نمی‌کنم چون بسیار دردناک است اما به خاطر دارم من را در حالی که دستانم بسته بود شلاق زده بودند تا از حال بروم و وقتی به هوش آمدم اولین جمله‌ای که شنیدم این بود که «خودت را بپوشان بی‌حیا». من با دست بسته زیر شلاق روسری‌ام عقب رفته بود و به این دلیل تحقیر مضاعف می‌شدم.»
کاوه کرمانشاهی یکی از فعالان حقوق بشر، نیز روایتی از زینب جلالیان زندانی سیاسی کرد را برای حاضران بازگو کرد: «یکی از بازجویان زینب در ماه‌های نخست بازداشتش در سال۸۷ در بازداشتگاه اطلاعات کرمانشاه می‌گوید اجازه صیغه او را دارد و قصد نزدیک شدن به او را داشته و حلقه را در دست زینب گذاشته که دستبند بر دست داشته، زینب حلقه را پرت کرده و به بازجو لگد میزند. پس از مقاومت زینب در برابر این تعرض بازجوها آنقدر او را کتک زدند که در بیمارستان بستری شد.
نرگس محمدی در بخش دیگری از صحبت‌هایش در این اتاق گفت که این رفتار تنها با زندانیان سیاسی زن یا زنان غیرمذهبی صورت نمی‌گیرد: ««فکر نکنید بازجوها فقط به زنان غیرمذهبی توهین میکنند. بازجو به یک زن مذهبی در زندان گفته بود "تو مگر زیرخواب نیستی؟" و مبلغی پول روی میز گذشته و گفته بود: این پول را بگیر و یک شب هم زیرخواب من باش.»
این فعال حقوق بشر به روایت دیگری درباره زن جوانی که با اتهامات اقتصادی مواجه بود و مدتی با او هم‌سلول بود نیز اشاره کرد: « او را به شدت آزار داده بودند، بازجو سینه‌های او را لمس کرده بودند، و این خانم به همین دلیل دچار مشکل اعصاب و روان شده بود.»
نرگس محمدی پس از روایت‌های متعدد از گرفتن تست بکارت از دختران جوان، آزارهای جنسی فیزیکی و کلامی در مواجهه با زندانیان زن گفت این رفتار بازجوها به‌صورت هدفمند و با برنامه و سیستماتیک با هدف « شکستن مقاومت زنان» صورت می‌گیرد و برای آن آموزش دیده‌اند: « من اگر در حوزه مسایل این چنینی بشکنم چطور می‌توانم از مواضع سیاسی‌ام دفاع کنم؟
این زندانی سیاسی سابق که حالا با حکم ۸۰ ضربه شلاق روبروست گفت سپاه پاسداران خانه‌های امن ویژه‌ای در غرب و شرق تهران برای نگهداری زندانیان دارد که هیچ نظارتی بر آنها وجود ندارد: « در اوین دستکم کسانی صدای فریادهای من را می‌شنیدند. من می‌دانستم اگر بمیرم حداقل نگهبان‌ها جنازه من را می‌بینند اما در این خانه‌ها مطلقا هیچ نظارتی وجود ندارد.»
مطالب مرتبط در این ضمیمه
----
اعتراض نرگس محمدی به تعرض به زنان زندانی
حسین باستانی؛
نرگس محمدی که به اتهام درگیری با مسئولان زندان به دادگاه فراخوانده شده می‌گوید ابایی از اعلام این موضوع ندارد که برای دفاع از خود در مقابل بی‌حرمتی، شیشه های اتاق ریاست اوین را شکسته: "نه چنین نظامی، نه چنین زندان‌هایی و نه نظم چنین زندان‌هایی را به رسمیت نمی‌شناسم"
نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران، با انتشار یک ویدیو و نیز بیانیه‌ای مکتوب، نسبت به آزار جنسی زندانیان زن در بازداشتگاه‌های ایران هشدار داده است.
خانم محمدی، که در ۱۷ مهر گذشته از زندان آزاد شده، با اشاره به شکایت های عده ای از زنان زندانی از آزار جنسی در بازداشتگاه‌های امنیتی، از بی نتیجه ماندن این شکایات و متهم شدن برخی شاکیان به "تشویش اذهان عمومی" انتقاد کرده.
این فعال حقوق بشر از سال ۸۰ تا کنون، سه بار به خاطر فعالیت های خود به زندان افتاده که آخرین بار، ۸ سال و نیم به طول انجامیده است.
نرگس محمدی در متن و ویدیویی که امروز شنبه ۹ اسفند منتشر کرده، توضیح داده که چگونه مسئولان زندان اوین و رئیس وقت زندان غلامرضا رضایی، در هنگام انتقال اجباریش به زندان زنجان در ۳ دی ۹۸، اقدام به لمس نامتعارف و ضرب و جرح وی کرده اند. این زندانی سابق همچنین روایت کرده که به دنبال درگیری فوق و در شرایطی که مجروح بوده، آقای رضایی با بیان اشارات جنسی خاص در صدد آزار او برآمده است.
خانم محمدی تاکید دارد با وجود اینکه در همان زمان از غلامرضا رضایی شکایت حقوقی کرده، نه تنها به شکایت رسیدگی نشده، که قوه قضاییه به خاطر واکنش شدید این زندانی سابق به بی حرمتی رئیس زندان و ماموران امنیتی، او را با تشکیل پرونده جدید به دادگاه احضار کرده است.
او با ذکر اینکه نه در دادگاهی که قرار است برایش تشکیل شود شرکت می‌کند و نه از خود دفاع خواهد کرد، تصریح می‌کند: "هر رایی علیه من صادر شود به هیچ عنوان تبعیت نخواهم کرد و به شدت نسبت به آن معترض هستم."
رفتار "وقیحانه و شرم آور" رئیس زندان
نرگس محمدی در ویدیوی اخیر خود، یادآور شده پس از آنکه او و تعدادی دیگری از زندانیان زن در واکنش به کشتار معترضانِ آبان ۹۸ تحصنی اعتراضی را شروع کردند، هدف اقدامات تنبیهی مختلف قرار گرفتند.
در آن مقطع آتنا دائمی، منیره عربشاهی، یاسمن آریانی، صبا کردافشاری، مژگان کشاورز، سهیلا حجاب، سمانه نوروزمرادی و نرگس محمدی با شروع اعتراض خود از اول دی ماه، اعلام کرده بودند که تا چهلم کشته‌شدگان آبان به تحصن ادامه خواهند داد.
به گفته خانم محمدی در روز سوم دیماه، مسئولان زندان به دروغ به او خبر می دهند که برای ملاقات با وکیل خود از بند زنان اوین بیرون برود و سپس به اتاق رئیس وقت زندان اوین هدایت می شود. ولی در آنجا، با یک "مقام امنیتی" و نیز غلامرضا رضایی رئیس اوین برخورد می کند که وی را به خاطر تحصن، مورد توهین های مکرر قرار می دهد.
نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر می گوید که پس از مواجهه با این توهین ها، با اجتناب از واکنش از اتاق رئیس زندان خارج می شود که از پشت سر مورد حمله فیزیکی آقای رضایی و کارمندانش قرار می گیرد. او روایت می کند: "با حمله ناگهانی و شدید ریاست زندان شوکه شدم. در حالی‌که ازحمله ایشان عصبانی بودم و فریاد می‌کشیدم، تذکر دادم که حق نداشتند به من دست بزنند... [اما] با حمله مردان و کشیدن، پرت کردن، با زور بالا کشیدن از پله ها مواجه شدم."
نرگس محمدی در نامه خود، ادامه وضعیت را چنین تشریح می کند: "شال و کتم روی زمین افتاده بود و من با بلوز و شلوار بودم. چندین بار در اعتراض به بی حرمتی و تعرض وحمله های مردان و در تقلا برای بیرون رفتن از ساختمان، زمانی که دستانم را با فشار شدید از دستگیره جدا کردند، دستم را محکم به در کوبیدم و شیشه ها شکستند و دستانم مجروح شدند."
این فعال حقوق بشر می گوید سپس متوجه شده کشاندنش به دفتر ریاست زندان به بهانه ملاقات با وکیل، درواقع فریبی برای انتقال به‌زورِ او به زندان زنجان بوده است.
او تاکید دارد که وقتی فهمیده قصد انتقال به زور او به داخل یک اتومبیل پژو را دارند، روی پاهای خود به صورت چمباتمه نشسته تا نتوانند به راحتی حرکتش بدهند: "ناباورانه رییس زندان با دو دستشان بدنم را گرفتند و درست حالت پرت کردن یک حیوان به پشت وانت، با سر به داخل پژو پرتاب کردند... من هنوز مقاومت می‌کردم و نیمی از بدنم بیرون بود. رییس زندان به وقیحانه ترین و شرم آورترین شکل ممکن پایین بدنم را گرفتند و به داخل ماشین هل دادند و بلافاصله روی پاهایم نشستند."
"غلامرضا رضایی رئیس اوین"
خانم محمدی در بیانیه خود می‌نویسد در داخل ماشین، رئیس وقت زندان اوین به راننده اش دستور می‌دهد دو نخ سیگار بیاورد: "آقای رئیس که دهانش لای موهایم و کنار گوشم بود دستور داد که نرگس سیگارها را روشن کن تا سیگار بکشیم. از شدت بغض و خشم دستانم را که خونریزی می‌کرد به هم فشار می‌دادم. سکوت کردم. با تحقیر دستور داد که اگر خودت نمی‌کشی، سیگار من را روشن کن."
نرگس محمدی می افزاید: "دندان‌هایم را روی هم گذاشته و فشار می‌دادم... عهد کردم اشک و آه را در چشمان و سینه‌ام خشک و محبوس کنم که ذره‌ای عجز و تردید و ناله نداشته باشم و شعله خشم و مقاومت را از زنده نگه دارم."
به روایت نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، در چنین شرایطی سه مامور مرد وزارت اطلاعات به مچِ شدیدا مجروحش دستبند می‌زنند و او را در حالی که لباس‌هایش آغشته به خون بوده از تهران خارج می کنند. در نهایت نیز، زندانی خود را با همین وضع تحویل زندان زنجان می‌دهند.
خانم محمدی می‌گوید غلامرضا رضایی رئیس سابق زندان اوین، سر خود را به طور آزاردهنده به موهای او نزدیک کرده و با نشان دادن دو نخ سیگار گفته: 'نرگس سیگارها را روشن کن تا سیگار بکشیم'، و وقتی با خشم زندانی رو به رو شده افزوده: 'سیگار خودت را اگر نمی‌کشی، سیگار من را روشن کن'
"تنِ زنان به دست مردان حکومت دریده میشود و غیرتی را برنمی‌انگیزد"
خانم محمدی بعد از ورود به زندان زنجان به طرح شکایت می پردازد و بعدا مورد معاینه پزشک قانونی قرار می‌گیرد: "عکس‌های پزشکی قانونی زنجان نشان می‌دهد که تن من از شانه و سینه تا بازو و ران پا چگونه توسط مردان دریده شده بود."
او با اعلام بی نتیجه ماندن شکایت خود می‌پرسد: "چه شده است که تن محکوم به پوشیده ماندن، دیده نشدن، و حتی حذف شدن ما زنان، اکنون با دستان مردان حکومت دریده میشود و غیرتی را برنمی‌انگیزد و مستوجب مجازات نمی‌گردد، بلکه زن دریده‌شده در جایگاه متهم می‌نشیند؟"
نرگس محمدی با اشاره به بی نتیجه ماندن شکایت‌های زنان زندانی از موارد مشابه یا حتی بدتر، می‌پرسد: "آیا به شکایت دختری بی‌پناه و زندانی، نیلوفر بیانی علیه بازجویان رسیدگی شد؟ یا او نیز در جایگاه متهم به تشویش اذهان عمومی نسبت به مردانِ حکومتی نشسته است؟"
نیلوفر بیانی، متهم ردیف دوم پرونده زندانیان محیط زیستی، در شرح حالی از وضعیت خود که در بهمن ۹۸ منتشر شد توضیح داد که بازجویان اطلاعات سپاه، برای گرفتن اعترافات ساختگی، او را طی "دستکم ۱۲۰۰ ساعت بازجویی" در معرض "شدیدترین شکنجه های روحی و روانی، تهدید به شکنجه فیزیکی و تهدیدهای جنسی" قرار داده بودند.
بخشی از شرح حال خانم بیانی، به شکایت او از بازجویان سپاه در نامه ای به آیت الله خامنه ای در ۲۲ بهمن ۹۷ اشاره داشت که تصریح می‌کرد وی "به همراه ۷ مرد مسلح به ویلایی خصوصی در لواسان منتقل شده تا با وجود امتناع، مجبور به نظاره رفتار غیراخلاقی و غیراسلامی آنها در استخر خصوصی بشود".
نیلوفر بیانی به علاوه، در متن "آخرین دفاع" خود در شهریور ۹۸ از هراس دائمی خود از امکان عملی شدن تهدیدهای جنسی سربازجوی پرونده با اسم مستعار "حمید رضایی" خبر می داد: "به دلیل رفتارهای بی شرمانه اش هربار که بازجویی‌ها به درازا می‌کشید و تا بعد از تاریکی ادامه داشت وحشت از تعرض جدی وجودم را می‌لرزاند... حضور توجیه نشده و غیرمنتظره او در مکان‌هایی مثل راهرو تاریک و حیاط بازداشتگاه و رفتار چندش‌آورش باعث می‌شد در هیچ جا احساس امنیت نکنم."
خانم بیانی در نامه ای جداگانه به "حسینی" رئیس بند ۲-الف بازداشتگاه سپاه در اوین به تاریخ ۲۶ دی ۹۷، بخشی دیگر از رفتارهای ماموران را چنین توصیف می‌کرد: "تکرار مکرر کثیف‌ترین توهین های جنسی که در بازجویی های طولانی با حضور تیم بزرگی از بازجو ها با جزییات چندش آور تخیلی مطرح می‌کردند، و درخواست (مجبور کردن) از من که تصورات جنسی آنها را تکمیل کنم." در همین نامه، همچنین با اشاره به بی اثر ماندن تظلم هایِ صورت گرفته به مقامات گوناگون آمده بود: "در کمال ناباوری هر بار پس از افشاگری و درخواست کمک از مسئولین مربوطه با مضاعف شدن فشارها روبه‌رو شده و تهدیدها و شکنجه ها فزونی یافت و مکررا به من یادآور می‌شدند... کاری نکن که لج سیستم را درآوری."
در عمل نیز، به دنبال افشاگری نیلوفر بیانی در مورد رفتار بازجویان، نه تنها به اعتراضات او رسیدگی نشد، که در مهرماه گذشته، خبر تشکیل پرونده جدیدی برای او به اتهام "نشر اکاذیب" انتشار یافت. این در حالی بود که این زندانی، پیشتر بر مبنای اعترافات اجباری خود در چنان شرایطی، به ۱۰ سال زندان محکوم شده بود.
نرگس محمدی در پی اشاره به تظلم خواهی بی نتیجه خانم بیانی، با ذکر اسامی کوچک تعدادی از زندانیان زن دیگر شهادت می‌دهد: "من بارها و بارها چه در سلول های انفرادی و چه در بند عمومی زندان اوین، حتی در بند عادی زنان زندان زنجان، روایت هایی از تعرض‌های مردان حکومت جمهوری اسلامی ایران نسبت به زنان را شاهد بوده ام و شنیده ام." وی هشدار می‌دهد: "اجازه نمی‌دهیم این تعرض را شما به نام حکومت، به نام نظم، به نام قانون یا به نام دین علیه ما زن‌ها اعمال بکنید."
اشاره این فعال حقوق بشر به موارد فوق در حالی صورت می گیرد که او در تابستان گذشته و در زمانی که هنوز در حبس بود، با انتشار کتابی به نام "شکنجه سفید"، شهادت های بسیاری از زنان زندانی را در مورد بدرفتاری‌های جاری در زندان -و از جمله آزار جنسی- در معرض اطلاع افکار عمومی قرار داده بود.
در این کتاب، از جمله شهادت هنگامه شهیدی روزنامه نگار، از اولین دوره زندان خود در تابستان ۸۸ نقل شده بود که تصریح داشت: "ماموران... از من می خواستند به ارتباط نامشروع با آقایان خاتمی و کروبی اعتراف کنم که برای من باور کردنی نبود."
خانم شهیدی در ادامه حکایت خود از بازجویی های تابستان ۸۸، در مورد یکی از بازجویان بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات می گفت: "وانمود می کرد که عاشق من شده است... بدون اینکه بحثی برای بازجویی وجود داشته باشد مرا به [بند] ۲۴۱ فرا می خواند و هم سلولی من خانم... را در سلول بغلی بازجویی می کرد. چند بار روی سینه این خانم چند اسکناس ۵ هزارتومانی گذاشته بود. به او می‌گفت سینه هایت چه قیمتی دارد؟"
در کتاب "شکنجه سفید"، به علاوه شهادت نیگارا افشارزاده -شهروند ترکمنستان- بازگو شده بود که حکایت می‌کرد: "نه یک بار، نه دوبار بلکه بارها و بارها از من خواستند تا روابطم را با جزییات برایشان تعریف کنم." خانم افشارزاده در توصیفاتش از رفتار بازجوی خود، می گفت که حتی زیر فشار وادارش کرده تا "ادای" رابطه جنسی را در بیاورد و می‌افزود: "یک روز با دستمال کاغذی دماغش را گرفت. بعد پرت کرد روی زمین. گفت زن ها مثل این دستمال کاغذی هستند. از آنها استفاده می کنند، بعد می اندازند دور."
خود نرگس محمدی نیز در قسمتی از کتاب، تشریح می کرد که چگونه پس از بازداشت در خرداد ۸۹، با "اتهامات اخلاقی" بازجو مواجه شده است: "بی ربط و بی دلیل از ناامن بودن جامعه، حتی محیط های عمومی مثل پارک، و از وجود زنان روسپی شروع کرد و به کانون مدافعان [حقوق بشر] و به من رسید. وقتی صحبتش را متوجه من کرد آنقدر عصبانی شدم و کنترلم را از دست دادم که بلند شدم، برگشتم و روبه رویش ایستادم و اعتراض کردم."
خانم محمدی نقل می‌کرد که در واکنش به اعتراض او، بازجو گفته "حداقل یک سال حبس برای همین کارت برایت خواهم گرفت"، و بازجویی دیگر شروع کرده "به انتساب اتهامات جاسوسی و وابسته بودن من به سازمان های اطلاعاتی آمریکا وانگلیس".
"نظم چنین زندان‌هایی را به رسمیت نمی‌شناسم"
نرگس محمدی در بیانیه اخیر خود، با انتقاد از اینکه شکایت او از غلامرضا رضایی رئیس سابق زندان اوین -به تاریخ ۴ دی ۹۸- مورد رسیدگی قرار نگرفته خاطرنشان کرده: "اما شکایت وزارت اطلاعات آقای روحانی و رئیس زندانِ آقای رئیسی منجر به محاکمهٔ اینجانب شده است."
دو روز پس از ثبت شکایت نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر از رئیس وقت اوین، روابط عمومی این زندان با انتشار بیانیه ای حمله لفظی و فیزیکی به این زندانی را دروغ دانسته و از "همه دلسوزان نظام" خواسته بود "اخبار دقیق و صحیح را صرفا از کانال‌های رسمی دنبال کنند تا مبادا آب به آسیاب دشمنان انقلاب و اسلام ریخته شود".
مطابق بیانیه اخیر خانم محمدی، او در تاریخ ۱۱ آذر ۹۹ احضاریه ای دریافت کرده تا برای رسیدگی به اتهامات "تحصن در اوین، افترا به رئیس زندان بابت ضرب و شتم، شکستن شیشه های ساختمان و توهین به مأمورین خدمت [رئیس زندان]"، در ۱۵ آذر در دادسرا حاضر شود.. وی در آن احضاریه، به علاوه به "اخلال در نظم زندان از طریق برپایی مجلس بزم و رقص پس از خاموشی و در ایام سوگواری امام حسین" متهم شده است.
در پی عدم حضور نرگس محمدی در دادگاه، احضاریه دوم این زندانی سابق را مکلف کرده تا امروز ۹ اسفند در داگاه حاضر شود که او تاکید دارد در این جلسه هم شرکت نخواهد کرد.
خانم محمدی با انتقاد از عدم رسیدگی به شکایت قبلی خود از رفتار دست اندرکاران زندان و با اشاره به گزارش پزشکی قانونی در زندان زنجان آورده: "۲۳ الی ۲۴ مورد آثار کبودی -از گردن و سینه تا ران پای من- که جای دست مردان حکومت جمهوری اسلامی ایران بوده ثبت و ضبط شده. من آن سند را می‌خواهم."
او همچنین می‌افزاید: "من فیلم از ساعت ۱ و نیم ۳ دی در زندان اوین تا ساعت ۶ بعد از ظهر را در محل های مختلف -ساختمان ریاست، اتاق ریاست، راه‌پله های ریاست، اجرای احکام، مقابل بند ۲۰۹، جاده های اوین و حتی لحظه سوار کردن به ون را که با هجوم مردان امنیتی بود- می‌خواهم."
این فعال حقوق بشر با تصریح بر آنکه "من به دلیل دروغ، نیرنگ، توهین، و تعرض مردان اوین و در اعتراض به دست درازی، حملات و رفتارشان شیشه‌هایِ در و پنجره ساختمان ریاست زندان را شکستم" اعلام کرده: "نه چنین نظامی، نه چنین زندان‌هایی و نه نظم چنین زندان‌هایی را به رسمیت نمی‌شناسم."
---
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر: سلول انفرادی برای هر موجود زنده ای شکنجه است
نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر، با محکوم کردن استفاده از سلول انفرادی برای زندانیان، گفت که سلول انفرادی برای هر موجود زنده‌ای شکنجه است.
او در مصاحبه با نشریه «خط صلح» تاکید کرد که هر موجود زنده‌ای به هوا، صدا و آفتاب نیاز دارد و وقتی اینها را از او بگیرند، زیست روزمره‌اش دچار اختلال میشود.
به گفته این فعال حقوق بشر، سلول انفرادی با گرفتن امکان سخن گفتن و شنیدن، انسان بودن زندانیان را از آنان جدا می‌کند.
محمدی افزود فرد محبوس در سلول انفرادی وادار به اعتراف علیه خود و دیگران به شکل دروغ میشود یا اتهاماتی را می‌پذیرد که حتی منجر به صدور حکم مرگ برای او میشود یا به مصاحبه تن می‌دهد و «همه اینها نشان از این دارد که شکنجه سفید متاسفانه در زندانهای جمهوری اسلامی ایران به شکل حبس زندانی در سلول انفرادی اعمال میشود و نتایج ناگوار آن را طی چهل و سه سال گذشته شاهد بوده‌ایم».
او با اشاره به نمونه‌هایی که در دوره زندان خود مشاهده کرده، گفت که برخی زندانیان به دلیل فشار انفرادی به قرص‌های اعصاب پناه میبرند.
به گفته محمدی، گاهی برخی از زندانیان هنگام انتقال از انفرادی به بند عمومی جعبه قرص‌های خود را به همراه داشتند که در آنها حدود ۱۵ قرص وجود داشت.
او بی‌خوابی و بی‌قراری شدید را از جمله تاثیرات روانی سلول انفرادی ذکر کرد. این فعال حقوق بشر گفت که فشارهای روانی، تزلزل یا خود را گم کردن، در سلول انفرادی انسان را در آستانه فروپاشی قرار می‌دهد.
محمدی تاکید کرد که زندانیان پس از انتقال از انفرادی به بند عمومی حالت عادی نداشتند.
محمدی به نقل از زینب جلالیان، دیگر زندانی سیاسی ، گفت که برخی از سلولهای انفرادی در استان کردستان هیچ منفذی نداشته و زندانیان شب و روز را اشتباه می‌کردند.
او تاکید کرد که سلول انفرادی بر بدن زندانیان نیز تاثیر دارد و به طور نمونه از سینه یکی از زنان ترشحات سیاه خارج می‌شده است. به گفته محمدی، پزشکان زندان این اتفاق را ناشی از فشار عصبی دانسته و برای او قرص‌های آرام‌بخش تجویز کردند.
گروهی از فعالان مدنی سیاسی ۱۱ اسفندماه ۹۹ با تجمع مقابل دفتر قضایی، شکایتی علیه آمران و عاملان و مامورانی کردند که آنها را در زمان بازداشتشان به سلول انفرادی منتقل کرده بودند.
ژیلا بنی‌یعقوب، ضیا نبوی، میلاد فدایی، کوروش زعیم و فائزه هاشمی از جمله افراد شرکت‌کننده در این تجمع بودند. بنا بر گزارش‌ها، برخی دیگر از کنشگران از جمله جعفر پناهی، خسرو سیف، محمدعلی عمویی، محمود بهشتی و سعید مدنی دادخواست شکایت خود را از طریق وکلایشان در سایر دفاتر به ثبت رساندند.
آنها بیانیه‌ای هم با عنوان ««سلول انفرادی، شکنجه است، باید متوقف شود» منتشر کردند که در آن آمده «اخذ اعتراف و اقرار تحت شکنجه روحی و روانی حاصل از سلول انفرادی، موجب صدور احکام سنگین زندان و حتی اعدام توسط دادگاه‌ها شده و تحمل حبس انفرادی بسیاری از متهمان را به بیماری‌های جسمی و روحی دچار کرده است.»منبع: ايران اينترنشنال
دیدگاه کار بران
آذر
چه دختران و زنان بسیاری که دستگیر شده‌اند، در زندانها شکنجه جسمی و روانی شده‌اند، و آنان که در بیدادگاه‌های رژیم محاکمه شده‌اند، با چه احکام سنگینی روبرو گشته‌اند. احکامی از حداقل ۵ سال گرفته تا ۲۴ سال، همراه با مجازات قرون وسطایی دهها ضربه شلاق برای هر یک. به “اتهام”های گوناگون: برخی به علت همراهی و همبستگی با کارگران، برخی به علت “کشف حجاب” و مخالفت با حجاب اجباری، برخی به اتهام شرکت در اعتراضات دانشجویی، تعدادی دیگر به اتهام شرکت در اعتراضات تودهای....
موج اعتراضات با پسامدی بیشتر در آینده در پیش است،
سیاست ارعاب و سرکوب زنان نیز بی‌ثمر است. نرگس، سپیده و نسرین ها از میلیونها دلاورزنانی هستند که با وجود آگاهی به عواقب شورش علیه رژیم توحش پای پس نخواهند گذاشت.
نرگس یکی از چهره‌های آشنا در میان میلیونها زن گمنام جوان، میانسال و مسنی است که در مبارزات تودهای شرکت میکنند و تا سرنگونی این رژیم و برپایی حکومتی که در آن خواسته‌هایشان متحقق شود، در میدان مبارزه استوار خواهند ایستاد. رژیم با تبعیض‌ها و محرومیت های تحمیلی بر زنان در طول ۴۲ سال گذشته، آنان را رادیکال و رادیکالتر کرده است.
« از تاریخ شکل گیری ج-ا، کمتر روزی را میتوان یافت که چنگال اهریمنی این رژیم، خون چکان نبوده باشد. خون قهرمانان این دیار، خون ملیتهای تحت ستم، خون جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم، خون زنان و مردان پیکارگری که در دفاع از منافع توده ها و آرمانهای کارگران و زحمتکشان استوار ایستادند، جسم و جانشان زیر شکنجه متلاشی شد، اما هرگز تسلیم پیام آوران مرگ نشدند. در تمام این سالها، ره آورد ج-ا، چیزی جز تباهی و ویرانگری نبود.
برغم این که تاریخ ننگین این رژیم مملو از سبعیت، وحشیگری و درنده خویی، دستگیری، زندان، انفرادی، شکنجه و اعدام است، اما در این میان، دوره هایی وجود دارند که از مرگ نیز فراترند. سالهایی که بجز دالان های مرگ و خون و جنون، چیز دیگری در آن یافت نمیشود.
دالان های شکنجه، دالان های شرحه شرحه شدن پیکرها، دالان هایی با بدن های سوخته و پاهای متلاشی شده، دالان هایی انباشته از پیکرهای خونین اعدام شدگان. دهه ٦٠، یکی از همان دوره های مرگ آور ج-ا، است که از هر نقطه اش خون شتک میزند. دوره ای که از ٣٠ خرداد ٦٠ آغاز و پس از عبور از تونل های مرگبار سالهای ٦٠ تا ٦٣، در تابستان ٦٧ به دریای خون نشست».
بانگ بلند و صدای اعتراض طبقه کارگر با حنجره زنان افشاگر و زندانی قرچک و اوین، خروش اعتراض ساز کرده است. این صدا که بلافاصله بعد از اعتصاب آبان ۹۷ هفت‌تپه و بازداشتهای متعاقب آن، پیوسته رساتر و پرخروش‌تر شده است، خاموشی ندارد.
بویژه در اعتراض و مقاومت شجاعانه زندانیان سیاسی زن در زندان قرچک و اوین، تجلی یافته است.
سرکوب و بگیر و ببند فعالان کارگری و اجتماعی بویژه زنان، بیش از پیش تشدید شده است.
روزی نیست که زنان مبارز و آزادیخواه، بازداشت و احضار و یا زندانی نشوند. امروزه دهها زن چپ و مبارز و آزادیخواه و فعال حقوق اجتماعی در زندانهای رژیم بسر میبرند.
زندانیان سیاسی زن که بسیاری از آنها به حبس‌های طولانی مدت نیز محکوم شده‌اند.
۴۲ است که مبارزات زنان با افت و خیزهای خاص خود، علیه ستم و تبعیضات شدید جنسیتی ادامه دارد. مبارزات کنونی زنان، چندین پله از مبارزات پیشین زنان بالاتر است. نیروهای جدید و جوانی که از موضع دفاع از منافع طبقه کارگر پا به میدان مبارزه نهاده‌اند، کل این مبارزات را یک گام مهم کیفی ارتقاء داده‌اند. از این زنان جوان بیباک و آگاه و مبارزه آنها با تمام توان باید حمایت کرد.
MAR/DW/BILD
این گزار شها در حال تکمیل شدن است
خبر گزاری مردانی نیوز
بیشتر بخوانید مطالب مرتبط در این ضمیمه از